De werken. Deel 21. Brieven aan Cd. Busken Huet 1861-1868

LXXXV
St. Nikolaas-Avond 1865.

Lieve Vrienden!

Sophie heeft hedenochtend een cadeau gekregen uit de alleronverdraagzaamste stad van ons ‘Vaterland.’ En van wien meent Ge?

Van Jonkheer R. misschien?

Och neen, die edelhartige Nimrod zendt jaar uit jaar in een haas, dien wij ten leste hebben leeren smaken, nu hij op de Duitsche manier voorgediend, gedecapiteerd op tafel komt.

Van Ds. Beets dan?

Of hij ‘doen door laten’ niet tot spreuk had gekozen, en dus zelfs een gierend gezelschap, dat zijn dikken rug op een mooijen najaarsdag helder uitlachte, niet stilzwijgend zijn

[p. 145]

gang liet gaan - al loopt het ook in het verderf! Een traktaatje zou anders noch ongepast, noch onraadzaam zijn geweest.

Maar van wien dan toch?

Van Alexander Balthazar Frakkers, - de naam is zwaar, maar 's mans handschrift nog zwaarder; - Sophie zegt, hij geeft het in dikte niets toe aan den voor haar slechts onderdanigen, anders kanonnen en kogels, evenals keizers en koningen onverschrokken braveerenden Frakkers, plaats-majoor te Utrecht.

Ge begrijpt dat ik mij dien rang heb laten verklaren. ‘Zoo wat tusschen 1^sten Luitenant en kapitein in’, die den eersten graad heeft verkregen, gis ik, om den anderen nooit te verkrijgen! ‘wat meer dan twaalfhonderd gulden traktement.’

Dus het dubbel inkomen van Gerlof Bol, uit Klaasje Zevenster?

‘Och, die had zeven vaders,’ zei Sophie, ‘maar Frakkers heeft zeven zusters!...’

‘En als vijf zusters, volgens Marie Turck, een slagregen zijn, dan is dat een zondvloed!...’

‘Waarin Frakkers wel zal ondergaan,’ zuchtte Sophie.

‘Daar is geen vrees voor,’ hernam ik. ‘Zie me die keurige camellias maar eens aan. Een witte en een roode, de man heeft smaak ook!...’

‘Op de groote parade had hij zijns gelijke niet.’

‘En tamboer-majoor?’

‘Och, wat majoor je, toen was hij nog geen plaats-majoor!’

‘Sints wanneer is hij dan bevorderd?’

Sints hij de wacht had aan 't station, toen de Koningin laatst doortrok naar het Loo. ‘Generaal,’ moet de Koningin gezegd hebben tot den ouden Nepveu - dat is immers een Utrechtsch groot heer? - ‘Generaal! hoe heet die luitenant?’

‘Frakkers, Uwe Majesteit!’

[p. 146]

‘Welk een naam, Generaal! Rakkers?’

‘Met Uwer Majesteit's welnemen: Frakkers, Alexander Balthazar Frakkers!’

‘Hoe jammer,’ zei de Koningin, ‘hoe jammer, als hij anders heette. Nahm' ist Rauch und Schall, aber Frakkers! Generaal! ik beveel hem U aan, als er iemand moet voorgedragen worden...’

‘Frakkers!’ zei de Generaal, toen de Koningin was weggestoomd en de officieren den wijn dronken, die hare Majesteit was aangeboden, doch waaraan zij de vorstelijke lippen niet had gezet. ‘Frakkers, je moogt van geluk spreken. Je wordt plaats-majoor!...’

‘En aan wien heb ik dat te danken, Generaal!’

‘Ik dacht, Frakkers! dat je hart...’

‘Mijn hart, Generaal, zit op de regte plaats.’

‘Ik dacht, Frakkers, dat het niet enkel op de regte plaats zat, dat het ook ter regter ure sprak!... Die gezegende Vorstin... die daar wegstoomt, wie weet? misschien naijverig denkende...’

De wijn was goed, want de Generaal werd gemoedelijk, en er moet veel wijn zijn geweest, want dat gemoed werd niet week door een enkele flesch!

Zooverre Sophie, voor mij, ik getuig gaarne dat de man, trots zijn leelijken naam en zijn zeven zusters, smaak heeft voor bloemen! ‘En dat valt maar van weinig plaats-majoors te zeggen,’ beweert Sophie, die ze kent!

Zal Gideon galant genoeg zijn dat reuzinnetje haar plaats in de calèche te gunnen? De robe vliegt op alsof zij door het Bois de Boulogne reed!

Na vele groeten van Sophie aan U beiden

Van harte de Uwe.