De werken. Deel 21. Brieven aan Cd. Busken Huet 1861-1868

V
Amsterdam, 24 Maart 1863.

Lieve Vrienden!

Gij hebt haar kort gekend, maar genoeg om te gevoelen, wat ik verloren heb; genoeg, om op uwe deelneming te mogen rekenen.¹

De beterschap van Zondagmiddag was bedriegelijk. Ja, de koorts was gebroken, doch de verschijnselen verrieden eene pneumonie, die gisterenmiddag vijf ure de arme lijderes had doen bezwijken. Welk een slag!

Geloof mij, ik ben de eerste om mij te zeggen, dat ik dankbaar wezen moet; dat op vijf-en-zeventigjarigen leeftijd voor haar slechts kwalen en verminderen het verschiet waren, - een toestand, dien zij zou hebben begrepen, die haar ondragelijk zou zijn geweest. God heeft er haar en mij voor bewaard. Maar toch ben ik bitter bedroefd. Veertig jaren intieme omgang, eerst als kind door haar opgevoed, vervolgens altijd samen, als jonkman onder velerlei bitterheid, als man in gelukkiger uiterlijke omstandigheden, maar slechts even gelukkig naar het hart, als vroeger in den weêrspoed. O, houdt mij het woord uit het harte ten goede: gij die zeker in de laatste jaren zamen veel beproeving hebt ondergaan, waardeert u leed wèl, mort er nooit over, als Gideon

1 * Potgieters tante, mejuffrouw W. van Ulsen, 23 Maart 1863 te Amsterdam overleden.

[p. 11]

er ten deele onder opwast! Het juk in zijn jonkheid te dragen is genade. Er zullen dagen komen, waarin het u, naar de wereld zegt, beter zal gaan; maar als gij dan dat kleine huisje¹ voorbijgaande elkander afvraagt, als de goede vrouw het mij bij onze vroẹgere woning deed:

‘Was het wel zoo zwaar? Waren wij niet met kleinigheden gelukkig?’

dan zult ge ja zeggen, hoeveel stoffe tot dankbaarheid gij overigens hebben moogt.

Het heeft mij goed gedaan zoo eens mijn hart uit te storten. De doode hield zooveel van u beiden. Zoo iemand, eerbiedigde zij eerlijke overtuiging, ook al kon zij voor haar gemoed, in de beschouwing waartoe deze voerde, geen bevrediging vinden.

Génestet kende haar in dat opzigt volkomen. O die avonden, als hij kwam, en zij zamen twistten, en toch vrienden bleven.

Van ganscher harte

de Uwe.

Dinsdagochtend.

1 * Te Haarlem, in de Zijlstraat.