De werken. Deel 21. Brieven aan Cd. Busken Huet 1861-1868

IV
Amsterdam, Januarij 1863.

Lieve Vrienden!

Schwabenland heeft tot nog toe een lieflijken indruk op mij gemaakt door Uhland, ik ga nu van de Schwaben houden om von Bruns² en de zijnen.

Uw opgeruimde hartelijke brief is mij een waar genot geweest, heb er dank voor, en daar wij elkaâr begrijpen, laat dat stijve ‘Heer’ weg, men wordt immers niet te oud om louter vriend te zijn!

Ge ziet, de post heeft zijn pligt gedaan en veel vlugger dan Gij geloofdet, dat een Tubinger zijn kon. Zondagavond in de bus bezorgd, had ik Uwe letteren Dinsdagmiddag ter beurze. Toen ik daar, in een hoek, bij dat kalm gasvlammetje stond te lezen, dacht ik in mijzelven, al dat gedruisch om mij hoorende: Zou er onder die gansche schare iemand zijn die vermoedde wat er in mij omgaat?

2 De hoogleeraar, door wien Huet geopereerd was.

[p. 9]

Wat is het leven toch rijk aan verborgenheden.

En aan teleurstellingen! zucht die goede Engelbrecht, die daar zooeven door het gruwelijkst weder van den Amstel tot mij komt, geloovende de Redactie van de Gids vergaderd te vinden, en verneemt dat dit eerst over acht dagen, den 14den het geval zal zijn.

1^o.	komt Vissering dan over.
2^o.	zijn Zimmerman en Veth beiden ongesteld.
3^o.	heeft iemand een stille hoop, dat zeker huis in Haarlem dan weder het aardig gesnap van Gideon zal hooren, papaatjen toeroepend niet te lang te Amsterdam te blijven.

Quack laat hartelijk groeten en voortdurend succes wenschen; ik heb hem heden ter beurze het aanvankelijk gunstig berigt medegedeeld. Mijn tante en zuster verheugen er zich om het zeerste in, de eerste hoopt U spoedig eens te kunnen plagen dat U in Tubingen genezing moest geworden.

Ik vind het eene piquante gedachte dat gij over de Van Lenneppen¹ schrijft in het hartje van Moffrica. Voor Cornelis was het maar het land van de hannikenmaaijers en David Jacob - ja geleerden leverde het wel op, maar overigens waren ook voor hem die Germanen toch maar barbaren!

Ist denn im Schwabenlande verschollen aller Sang?

of hebt Ge nog iets gezien dat U aan Eberhard der Rauschebart herinnert? Is het de dichter of de traditie aan welken wij den schoonen regel verpligt zijn:

Ob er vielleicht im Stillen geweint, man weisz es nicht!

Ubland wint het door dezen verre van Scheffer.

1 Artikel: Cornelis van Lennep en de zijnen, toen voor de Gids onderhanden en sedert opgenomen in Litt. Fant. en Krit. VI.

[p. 10]

En nu stil de tong, en weg de polyp. Vele groeten aan Mevrouw, aan Gideon wat hem lief is.

Van harte,

de Uwe.