De werken. Deel 12. Verspreide en nagelaten poëzy. Deel 2

[p. 331]

Heugenis van Renswoude.

1

Wanneer de zomerzonne daalt,
Geen streek in 't gansche Sticht, die haalt

Bij 't liefelijk Renswoude!

Ter weêrzij van den breeden weg,
In lagen hof, op hooge heg,

Langs gevels nieuwe en oude,

Zoo digtebij als in 't verschiet,
Hoe ge er een rozenbeemd geniet:

Een wieg'len, geuren, blozen

Van roode en witte rozen!

2

Wanneer de scheem'ring 't loofgesuis
Ter ruste noodt om 't hooge huis

Van 't liefelijk Renswoude,

[p. 332]

 

Dan vliegt, de gulden akkers moê,

 

Het voog'lenheir dien lommer toe,

 

Waaraan 't zijn nest vertrouwde;

 

De wildzang smelt tot zoete beê,

 

En ademloos weêrhoudt ge uw schreê

 

Om toch geen toon te missen

 

Dier hartsgeheimenissen!

3

O beemd! wat prees ik uw geneugt

En liet geen blonde, dart'le jeugd

Op 't open grasperk spelen?

Noch schetste, waar ge uw schaduw boodt,

Dien zuig'ling op den moederschoot,

Dat groepjen om te stelen?

O bosch! wat stofte ik op uw lied

En leende 't oor aan 't paartje niet,

Door 't maanlicht schalk beschenen,

Het kerkje langs verdwenen?

1863.