De werken. Deel 12. Verspreide en nagelaten poëzy. Deel 2

[p. 253]

Koning Gustaaf-Adolf's krijgspsalm.

‘En men zegt, dat hij in den nacht vóór zijnen dood het schoone lied dichtte, dat ge met zijnen naam in het Zweedsche Psalmboek aantreft.’
E. Tegnèr.

Wees niet vervaard, gij, kleene stoet!
Hoe luid des vijands overmoed

Ook om u heen moog' schallen.

Hij droomt vast van uw ondergang,
Maar zingt dat zegelied niet lang!

Laat gij den moed niet vallen.

't Is Godes zaak, waarvoor ge u kwijt;
Beveel Zijn zorg u, als ge strijdt:

Wat zou met Hem u deren?

[p. 254]

 

Weêr wordt zijn Gideon gehoord¹,

 

Die 's Heeren volk en 's Heeren woord

 

Manhaftig zal verweren.

 

 

 

Ons heeft de Heiland vergewist

 

Dat aller boozen magt en list

 

Niet ons, maar hen zal krenken;

 

Hun roem verkeert in hoon en spot: -

 

God is met ons en wij met God,

 

Hij zal de zege ons schenken.

 

 

 

1845.

1 Toespeling op Richteren VII:19.