De werken. Deel 12. Verspreide en nagelaten poëzy. Deel 2

(1896)–E.J. Potgieter– rechtenstatus



[pagina 77]
Stancen. Naar W. Wordsworth. I Hoe kalm glijdt langs de azuren baan De lieve Maan! Schoon haar de wolken soms omhuiven, Den luister doovend van haar licht, Zoodra zij uit elkander stuiven, Hoe helder is haar aangezigt!
2 Niet traag, al is de wind der kust In slaap gesust; Niet voortgezweept, schoon van de vloeden De storm zich tot het zwerk verheft, Blijft ze even statig voorwaarts spoeden, Draagt zij gelaten wat haar treft!

[pagina 78]
3 En schamen wij 't geveinsd verdriet Bij haar ons niet? Wij, die uit luim het hoofd doen hangen, Schoon 't zoet des levens tot ons stroomt, Wij, huich'laars, op wier fletse wangen Het gansche jaar geen lachje koomt?
4 Zoo ooit die zonde van 't gemoed Mij struik'len doet, Geduldige aan den trans verheven! Dan snelle u mijn verbeelding na, En leer' van u blijmoedig zweven, En vinde voor 't vergrijp genâ! 1840.