De werken. Deel 9. Poëzy 1832-1868

[p. 89]

Sancta philomena
(Saint Nightingale.)
Naar H.W. Longfellow.

Eene eedle daad, een heerlijk woord:
Hoe ieder, die voor 't eerst ze hoort,

Verteederd en verrast,

De boezem hooger wast!

't Is of der grootsche zielen vloed
Ons dringt in 't binnenst van 't gemoed

En onvoorziens ons beurt

Uit wat ons daaglijks steurt.

Lof. eere aan hen, wier woord of daad
Niet enklen troost, niet enklen baat,

Neen, waar hun faam zich rigt,

De gansche wereld sticht!

[p. 90]

 

Zoo dacht ik te avond, toen ik las

 

Hoe 't met dat stervend leger was,

 

In loopgraaf vuns en vocht,

 

Heel 't kamp een jammerkrocht, -

 

 

 

De dappren, in den slag gewond, -

 

Hier kleumende op den drassen grond,

 

Daar kermende om 't genucht

 

Van slechts wat licht en lucht.

 

 

 

Ei zie, in 't huis van rouwe en ramp

 

Verschijnt me een jonkvrouw met een lamp,

 

Die, waar een kribbe staat,

 

Door 't wijkend duister gaat, -

 

 

 

En menig zwijgend lijder kust,

 

Zijn laafnis zich haar zorg bewust,

 

Eer ze op den muur verzwindt,

 

De schaduw van het kind.

 

 

 

Alsof de hemel zich ontsloot,

 

Maar 't floers weêr ijlings nederschoot,

 

Verscheen, verdween 't gezigt -

 

Eén straal, verdoofd was 't licht.

 

 

 

Toch zal door volgende eeuwen heen,

 

De poorten uit van 't grijs verleên,

 

Die flikkerende schijn

 

Brittanje's luister zijn!

[p. 91]

 

Een jonkvrouw met een lamp ter hand

 

Daagt in 't geschiedboek op van 't land:

 

Heldhafte, teedre trouw

 

Verheerlijkt in een vrouw,

 

 

 

Die om haar speer, met volle regt,

 

Den palmtak en de lelie vlecht,

 

In schaâuw der kruisbanier

 

Sint- Philomena's sier!¹

 

 

 

1858.

1 Een speer, een palmtak en een lelie zijn de zinnebeelden van Sancta Philomena.