Reinhart, of natuur en godsdienst

[p. 270]

XIV.

Neen, lieve Karel! het wordt niet beter met mij; de Natuur mag met mij klaagen, mijn dwarsfluit den toon van mijn lieve Elegie vatten, dit geeft mij een somber vermaak, maar het geneest mij niet; mijne somberheid neemt toe, en al wat mij omringt, maakt mij meer ongelukkig; alles herïnnert mij 't geluk der liefde; alles tekent mij den staat af, waartoe Natuur, die goede moeder, haare schepselen, ook de menschen, bestemde; nooit hechtte mijne aandacht zig daarop zoo nadenkend als nu; elk vogeltjen dat op een trillenden tak, bij het nest van zijn broejend gaaiken zit te zingen, elk wormtjen dat, in gezellige huis- of moederzorgen, op de bladeren wemelt, roept mij toe: ‘Ik ben gelukkig door liefde!’ en ik alleen ben - bij zoo veele gelukkigen - ongelukkig! en wordt het meer, daar ik vatbaar ben voor zoo veel verhevener liefde, dan mijne natuur edeler is; nooit verstond ik zoo duidelijk wat de zielvolle, maar vroeggestorvene Höltij gevoelde, toen hij zong:

[p. 271]

 

Wanneer de zilvre maan door groene struiken blinkt,

 

Wanneer zij 't malsche gras met kwijnend licht bestrooit,

 

Als lieve nachtegaalen zingen,

 

Dan treur ik voord van bosch tot bosch.

 

 

 

Hoe zalig noem ik dan den nachtegaal die zingt,

 

Terwijl in 't zelfde nest zijn wijfjen bij hem woont,

 

Dat daar aan 't vrolijk zingend gaaike

 

De teêrste vogelkuschjens geeft!

 

 

 

Door 't lommer overdekt, kirt gints een duiven-paar

 

Mij zijn verrukking voor; doch ik, ik wend mij weg;

 

Voor mij zoek ik een donkrer lommer,

 

En eenzaam vloeit mijn stille traan.

 

 

 

'k Roep dan: ‘O lachend beeld! dat, als het morgenrood

 

Mij door de ziele straalt, waar vind ik u op aard?’

 

En heeter vloejen deeze traanen

 

Dan langs mijn bleeke wangen af.

Die goede, zachtaartige jongeling! nooit heeft hij dat lachend beeld gezien; eenzaam en kwijnend, heeft hij zijn treurig pad afgelopen; de dood droogde eerst deeze zijne heete traanen af, en schonk den tederen klaager rust; en wat, Karel! zal het lot van uwen Reinhart zijn?