Het land, in brieven

XXVI Eufrozyne aan Emilia

De 16 april 17 -

O! kon ik deze regelen vleugelen aanbinden, om het hart van mijn vriendin te verblijden, die met mij geweend heeft! ik ben geheel blijdschap! De van dag tot dag toenemende beterschap der beminnenswaardigste zieke, geeft mij de grootste dankstof. De redder van ellendigen, hij die bij het graf van zijn Lazarus weende, zag ook mijn tranen, en liet niet toe, dat deze ziekte tot de dood was! O! hoe verruimd, hoe dankbaar is mijn hart! hoeveel waardiger wordt ons een voorwerp door het gevaar van beroving! Meer dan ooit, bemin ik haar; elke moederlijke trek in haar zwak gelaat, elke flauwe, maar vriendelijke lach, elke gevoelige blik van haar aanminnige ogen, spreidt vreugdestralen in mijn hart; maar, ach! waarom is mijn vreugde niet volmaakt? Waarom wordt zij gestoord door de begeerte der zieke, die liever gestorven was, dan (dit zijn haar woorden) bij 't gezicht van Kanaäin de woestijn weder in te treden? Doch zij wenst te berusten in Gods bestier: want zij gelooft er de wijs-

[p. 81]

heid van. De Godsdienst zal haar en mij doen danken, hoop ik, voor een afgebeden geluk. Hoe kunnen toch onze ontwerpen verijdeld worden! Deze tijd was lang tot een bezoek aan u bepaald, en nu zal ik het zoet dat ik aan uw vriendschappelijke boezem dacht te genieten, gewillig missen voor de uitoefening van de aangenaamste kinderplicht, de zorgvuldige opkweking van het zwak leven mijner dierbare moeder; de somberheid van een ziekvertrek was mij altijd beklemmend; doch zij zal het nu niet zijn; het schone voorjaarsweer, al kan ik het slechts door de kleine reet van een gesloten venster beschouwen, vervrolijkt ook dit verblijf; en de hoop om na de volkomen herstelling van mijn moeder, op uw zorgenvrij al mijn zorgen te vergeten, geeft mij dubbele moed. Wacht nu in lang geen brief van mij, ik leef nu geheel voor mijn lieve, weder verkregen moeder, maar vermaak gij mijn geest, mijn waardste vriendin! met de aftekening van uw landtonelen in dit seizoen. Hoeveel vreugde zult gij hierdoor strooien op het thans eenzaam levenspaadje van uw

eufrozyne