Het land, in brieven

XX Eufrozyne aan Emilia

De 12 april 17 -

Uw lieve, troostvolle brief was mij als koud water op een vermoeide ziel. - De toestand van mijn teergeliefde moeder is nog niet veel veranderd; dit doet mij nu en dan stil hopen: doch de meeste tijd heeft vrees mijn hart ingenomen, veel schrijftijd ontbreekt mij, ieder ogenblik moet ik daarom waarnemen.

's Morgens ten 10 uren.

De beminde lijderes slaapt, en vergeet dus een ogenblik haar lijden. Wie weet hoe ras zij slapen zal, om niet meer te ontwa-

[p. 78]

ken, doch ook om nooit meer smarten te gevoelen! - Maar dan, ongelukkige Eufrozyne!

Ten 11 uren.

Nog schijnt zij te sluimeren; zij zucht nu en dan; och! hoe voel ik al haar lijden! Geen moeite zou mij te groot, geen last te zwaar zijn om de hare iets te verlichten; ik was eertijds het voorwerp van haar tedere zorg; om mij sleet zij kommervolle dagen; om mij zo dikwijls onrustige nachten; ach! kon ik nu haar moederliefde lonen!

Wat later.

Zoëven lichtte ik de gordijn op; nog slaapt zij; het aanminnig, zacht gelaat drukt de rust der ziel uit; mogelijk droomt zij reeds van de zalige verwisseling die haar geest, al wakende vervulde. O! hoe gerust sterft een christen!

's Middags ten 2 uren.

Mijn moeder sluimert al weder, na een korte ontwaking; zou deze rust mij geen goed voorspellen? Hoe gaarne wacht men hetgeen men hoopt! O! spaarde God een leven, dat voor mij zoveel in dierbaarheid zal toenemen, als het gevaar geleden heeft! Welk een nieuw geschenk zal zij mij dan wezen! mijn leven zou enkel dankbaarheid zijn; hoeveel wichtiger zouden mij haar lessen, hoeveel gewilliger mijn gehoorzaamheid; en hoeveel ijveriger mijn poging worden om haar deugd na te volgen!

's Avonds ten 8 uren.

Een bedwelmende koorts verheft zich. Doch hoe edel schittert het Godvruchtig hart door de verwarde rede heen! dan eens roemt zij het geluk van een christen in het geducht stervensuur, en predikt de omstanders de noodzakelijkheid der beste keuze bij frisse krachten; dan eens verbeeldt zij zich reeds dood te zijn

[p. 79]

en roemt haar overwinning door 't geloof; o! hoeveel gemengde hartstochten beroeren mij! Zij riep mij zoëven, de beste moeder! en toen ik kwam, kende zij mij niet; welke grieven in mijn lijdend hart! -

Middernacht.

Hier zit ik nu eenzaam, terwijl mijn anders hulpvaardige vrienden slapen; de afgaande koorts verleent de zieke een afgebroken rust; ik hoor niets dan haar bezwaarde adem en het rusteloos tikkend uurwerk, dat mij de snelle vlucht van de uren mijns geluks, die mogelijk weinige zijn zullen, met een treflende eentonigheid vertelt. De flauwe nachtlamp verlicht alleen het vertrek; ik luister met een angstige nieuwsgierigheid naar elke veranderde ademhaling, naar elke beweging. - De nachtgedachten van young liggen bij mij op tafel, zijn droefheid voedt de mijne; ik beschouw met hem de ijdelheid van alles; ik denk de lotgevallen van mijn moeder na; ik gevoel mijn eigen ongeluk; en de wereld schijnt mij een treurtoneel. - Mijn kinderliefde overtreft mijn zelfliefde, en ik wens haar zalig!...

Wat later.

O! hoe akelig zou mij dit verblijf zijn, kon ik in mijn zieke moeder de Godvruchtige Christen niet vinden! hoe akelig moet dat krankbed zijn daar geen straal van hemeltroost de donkerheid des doods verdrijft!

's Morgens ten 5 uren.

De dag breekt aan; deze lange treurige nacht is voorbij, maar ach! mijn moegekreten ogen schuwen de flauwe morgenglans, en mogelijk heeft die, na dezen morgen, voor mij geen schoonheid meer!

Ten 8 uren.

De bedwelming is over; mijn dierbare moeder herkent haar

[p. 80]

Eufrozyne, dankt mijn kinderliefde, verheugt zich in mijn zorg! O! mijn hart klop van vreugde! deze alleen is al mijn droefheid waard. Ik omhels haar vuriger dan ooit! - O neen! ik kan haar niet verliezen! -

Enige uren later.

Mogelijk zal ik haar niet verliezen. Zo zag ik mijn moeder nog niet; haar beterschap is merkelijk! O! werd de dageraad van mijn hoop een volle dag, deze tijding kan ik u geen ogenblik onthouden, voldoet de uitkomst aan mijn verwachting, dan ben ik als tevoren, uw gelukkige

eufrozyne