Gezangen der liefde

[p. 37]

De Verwachting.

Zoo ver van mijn alles,
Gantsch teder verlangen
Naar woorden der liefde,

Verheugt mij dit uur.

Ik zit aan mijn venster,
En tuur op den landweg,
Mijne oogen zoo moede
Dat alles mij schemert.
Nu zie ik een' briefpost
In ieder verschijnsel;
Mijn hart klopt reeds sneller,
Het ijlt hem al tegen,

En - ach het is mis.

[p. 38]

 

Ik tel de minuten:

 

Wat sleepen zij langzaam,

 

En kwijnend daar heenen!

 

Seconden zijn dagen,

 

Voor 't smachtend verlangen

 

Der hopende liefde; -

 

De tijd is toch wreed!

 

 

 

Mijn vrolijke dagen

 

Die 'k wenschte tot jaaren,

 

Ontneemt hij meêdoogloos,

 

Zo snel als een arend,

 

Aan 't hart dat geniet;

 

En dan, als zijn wieken

 

Mij vreugd konden brengen,

 

Dan kruipt hij zoo langzaam,

 

Zoo log als een slak.

 

 

 

Ik dwaaze! wat klaag ik?

 

De tijd is onschuldig,

 

Altoos zig gelijkend,

 

Vervliegt hij ook nu;

 

't Bedwelmend verlangen

 

Der liefde, maakt uuren

 

Tot kwijnende dagen -

 

De liefde is dus wreed.