Gezangen der liefde

[p. 35]

In de wildbaan van rozendaal.

Hoe genoeglijk is deez' rustplaats

In dit oud castanjebosch,

Op het hellen van een heuvel,

Overgroeid met vale mosch!

Milde troepjens dartle Rheetjens

Snellen vlugtig door 't geboomt;

Andren rusten ginds in 't grasveld,

Met een frissche beek omzoomd.

Schoone, trotsch gepluimde paauwen,

Wandlen vreedzaam aan mijn zij;

Toklend pikt de breede klokhen,

Met haar kiekens nevens mij;

Eenden-moeders met haar jongen

Zwemmen ginds den vijver door;

Boven mij, in 't zwaare lommer,

Springt en juicht een vooglenchoor.

[p. 36]

 

Ginder staat een milde flierstruik;

 

Met zijn bloemen-geur belaên,

 

Blaast mij 't zachte windjen koeling,

 

't Lispelt door de jonge blaên:

 

Bijtjens snorren om mij heenen,

 

Torren hupplen op den grond,

 

Miertjens, rupsjens loopen weemlen

 

Elk zijn kleinen werkkring rond.

 

 

 

Wat al dieren-zaligheden,

 

Hoe veel reedlijk menschen-heil,

 

Heeft dit lief, weldadig plekjen

 

Voor 't gevoelig harte veil!

 

O! hoe veel zou ik genieten

 

Ware ook mijn Amintas hier!

 

Nu, helaas! sterft al mijn vreugde

 

In den wensch: ‘Ach waar' hij hier!’