Middelieër liedboek
(1651)–J.H. Pos–
Auteursrechtvrij
[pagina 364]
| |
Iae die dickwils wel beter weten,
En meenen 't is noch tijdts genoegh,
Den tijdt en heeft haer niet verdroten,
Maer komend is de poort ghesloten.
't Gaet dickwils nae 't ghemeene segghen,
Met veel menschen, eylacy! toe,
Die onderweegh een praetjen leggen,
En worden op den wegh dan moe,
Maer op het lest jammerlijck roepen,
Heere, Heere, doet ons open.
Exempel aen de dwase Maeghden,
Och! laet ons hier wel acht op slaen,
Hoe jammerlijck sy 't haer beklaeghden,
Mosten, eylacy! buyten staen,
De Heer en wild haer niet verhooren,
Wat sy klopten 't was al verloren.
Men seydt van belegerde Steden,
Als ick wel dickwils heb ghehoort,
Die in 't begin versoecken vrede,
Komen wel tot een goet accoort,
Maer wachten sy dan wat te spade,
Vervallen wel in onghenade.
Men hoort somtijdts de klock wel luyen,
En roept ons binnen by de Heer,
Dat wy dachten het is nu huyen,
Wy zijn versekert nimmermeer,
Wy sien veel huyden sonder schromen,
Kleyn ende groot te marckt komen.
Wy sien 't Exempel voor ons oogen,
Aen al ons vrienden met ghetruer,
Den doodt wy niet ontloopen moghen,
Dus wacht niet op de leste uur,
Maer wilt by tijdts nae binnen loopen,
| |
[pagina 365]
| |
Want Godts genade staet noch open.
Och! laet ons doch gheen onschuldt maken,
Op Ossen, Acker, Wijf of goet,
Maer dat wy doch ter bruyloft raken,
En gaen de Bruydegom te moet,
Hy roept ons alle met verlangen,
En wil ons in ghenaed ontfanghen.
Den tijdt is kort, onseker mede,
Exempel gheeft ons klaer ghebodt,
Als Christus seyt, siet toe 't gheeft reden,
In desen nacht u ziel, o! sot,
Sal zijn ghe-eyscht, en ghy moet sterven,
En wie sal dan u goedt be-erven?
Wy menschen veel over hoop slepen,
Door begeerten van 's werelts goet,
Wy laden te diep onse Schepen,
Met ydelheydt in overvloedt,
Maer alsser komt storm en plas-reghen,
In sieckt en noodt zijn wy verleghen.
Dan souden wy wel geeren lichten,
Met beloften en charitaet,
En middelen die weynigh stichten,
Als Doctoren en menschen raet,
Ellick denck vry hoe datse varen,
Die met haer boet te langhe sparen.
Daerom heeft Syrach wel gheschreven,
En spaert immers u boete niet,
t'Wijl ghy noch zijt ghesont van leven,
Of kranck werdt, of komt in 't verdriet,
Maer wilt ghy Godt van herten vreesen,
Soo latet u oock ernst wesen.
Mochten wy ons boete vertrecken,
En wandelen den ruymen padt,
| |
[pagina 366]
| |
En ons sonden voor Godt bedecken,
Als Adam met het vijghe-bladt,
En leven nae eyghen behaghen,
Wy souden 't noch op 't lest beklaghen.
d'Ervarentheyt sal 't ons wel leeren,
Leven wy nae den vleesch rebel,
En doen contrary 't woordt des Heeren,
Ons consciency ghetuyght het wel,
Hoe dat wy suchten ende steenen,
En op het leste noch beweenen.
Och! dat wy ons te recht bedochten,
En letten op Christus verhael,
Het Rijcke Godts voor allen sochten,
Dat is 't noodighste principael,
En wandelen met alle vromen,
Om by tijdts in Godts Rijck te komen.
'k En sie gheen nader raedt voor ooghen,
Dan ick met den verloren Soon,
My neerstigh tot den Heer wil poghen,
Vertrou op sijn ghenade schoon,
Seggen Vader, ick ben niet weerdigh,
Te zijn u Soon of Kindt rechtveerdigh.
'k Heb ghesondight Vader vol trouwen,
In den Hemel ende voor u,
Dat is my hertelijck berouwen,
Vergheeft my dat, o! Heer, maer nu
Maeckt my u hurelingh bequame,
En heylight my in uwen name.
Mijn grondt en fondament ghestadigh,
Zijt ghy mijn Godt, mijn toeverlaet,
Weest my arme sondaer ghenadigh,
Mijn hoop en troost, Heer, op u staet,
Daerom hoop ick met groot verlanghen,
| |
[pagina 367]
| |
Door u ghena u Rijck t'ontfanghen.
O! Heere, wilt my doch verlichten
Door u ghena, is mijn begeer,
Dat ick mijn naesten doch mach stichten,
Tot lof en prijs uwes naems eer,
En mijner zielen saligheden,
Wel-doe, ghehoorsaem zijn in vreden.
Dit hiet wel-doen voor Godt ghestadigh,
Aelmoessen geven en 't ghebedt,
Door 't gheloove met liefden dadigh
Aen Godt en naesten, hier op let,
Die sal dan wel ghena verwerven,
Gherustigh leven ende sterven.
Prince, Godt, Heere des Heyrscharen,
V zy lof, eer, en danck gheseyt,
Wilt ons voor alle quaedt bewaren,
Nu ende in der eeuwigheydt,
Verleent ons doch dat ons is saligh,
Amen, dat bid ick principaligh.
I.H. Pos. |
|