| |
[Wat is den tijdt, waer is sy nu ghebleven]
Na de Wijse: In mijne Ieught, &c.
Wat is den tijdt, waer is sy nu ghebleven,
Alles verslijt, jae oock ons eygen leven,
Als men aenschout, al 's werelts ydelheden,
Men wordt benout, aen alle kant bestreden,
Iae dickwils seer t'onvreden,
Maer die op Godt vertrout,
Die heeft seer wel ghebout.
Ghelijck men seyt, wat is doch in de werelt,
't Is ydelheydt, die met haer veel verserelt,
Sy baert veel herten-leydt,
En wordt dickwils beschreyt.
| |
| |
O! Adams aert, ghy brenght my in 't benouwen,
Ghy hebt gebaert, dat my wel mach berouwen,
O! werelt schoon t'aenschouwen,
O! Heer, my doch bewaert.
De werelt schoon, is lieffelijck voor oogen,
Siet op het loon, ghy wordt seer haest bedroghen.
Al gaet hy listigh poghen,
Het kost al veel, daer Ziel en Lijf moet kleven,
't Is 't beste deel, dat ick oyt vandt beschreven,
't Is doch verdriet, hertseer en swaer benouwen,
Ghelijck men siet, die op de werelt bouwen,
Maer die op Godt vertrouwen,
En doen nae sijn ghebiedt,
Ick ben niet vry, mijn ghemoedt is verslaghen,
Ick vind in my, selven een groot mishagen,
O! Heer, ick moet u klagen,
Want ick ben siet, o! Heere, seer misdadigh,
Ydel als riet, wanckelbaer ongestadigh,
O! Heer, weest my genadigh,
| |
| |
'k Hwb van my selven niet,
Dan swackheydt en verdriet.
Ydel en dwaes, ben ick, niet om verschoonen,
Ghelijck een aes, niet weerdigh te vertoonen,
O! Heer, wilt my niet loonen
Nae mijn wercken, eylaes!
In 't generael, ick ben, o! Heere, schuldigh,
Als principael, mijn sonden menighvuldigh,
O! Heer, zijt mijns gheduldigh,
Och! stonden klaer, voor ons hoofden gheschreven,
Ons sonden swaer, die wy hebben bedreven,
O! Heer, wy souden beven,
Voor Godt en mensch eenpaer.
Maer nu komt Godt, door sijn groote ghenade,
Bedeckt ons spot, en wil ons niet versmade,
Maer ons van sond ontladen,
Hem keeren nae 't ghebodt.
Dat hy ghebiedt, en niet nae menschen vonden,
Hy wil oock niet, ons doodt, noch onse sonden,
Vrienden dus t'allen stonden,
Ellick wel voor hem siet,
Eer hy komt in 't verdriet.
Dit is het slot, en 't bevel van hier boven,
| |
| |
Boete tot Godt, en aen Christum gelooven,
Al wort men hier verschoven,
En zijn des werelts spot,
Soeckt geen ander gebodt.
Kort is den tijt, en ydel 's menschen,
Dat haest verslijt, ellendigh en vol sneven,
Vol moeyten hier beneven,
Wast my doch reyn, o! Heer, van mijn misdaden,
In u Fonteyn, der liefden uyt genaden,
En wilt my niet versmaden,
Mijn hoop en troost alleyn,
Zijt ghy, o! Heer, certeyn.
Aen u, o! Heer, heb ick sonde bedreven,
Ick bid u seer, wilt het my doch vergeven,
En dat ick vroom mach leven,
Mijn fondament, zijt ghy, o! Heer, ghestadigh,
Van my doch went, al mijn sonden misdadigh,
O! Heer, zijt my genadigh,
Om mijn misdaedt, ben ick bloot in 't aenschouwen,
Mijn hope staet, vast op God met vertrouwen
Doen nae sijn wil en raedt,
Een reyn gebedt, tot God met herten vyerig,
| |
| |
En leven met, een reyn herte manierigh,
In liefden goedertierigh,
Tot Godt en Christus Wet.
Mocht ick, o! Heer, my als een kint verkleenen,
En nae u leer, al mijn sonden beweenen,
Met trouwer herten meenen,
Nedrigh en slecht, bewaert my t'allen stonde,
Vroom en oprecht, en ghetrou zijn bevonde,
En reynight my van sonden,
Verduldigheyt, geeft my, o! Heere, goedigh,
Eenvuldigheyt, barmhertigh en sachtmoedigh,
Prince mijn Godt, en Heer seer hoogh ghepresen,
Ghy zijt mijn lot, wilt my genadigh wesen,
En dat ick u mach vreesen,
Amen, bid ick in 't slot.
I.H. Pos.
|
|