Middelieër liedboek

[Zyt my ghenadigh Heere]

Na de Wijse: De Knaepjes sullen 't lach betalen.

Zyt my ghenadigh Heere,
Die misdaen heb soo seere,
Mijn ghemoedt is beswaert,
O! Heer, my doch bewaert,
Want ick ben swack en teere.

Met een ghemoedt verslagen,

Moet ick u mijn noodt klaghen,
V, o! mijn Schepper fijn,
De overtredingh mijn,
Die ick doe alle daghen.

Als ick af-meet mijn leven.

Mijn swackheydt daer beneven,
Mijn hert en mijn ghemoet,
Verschrickt, o! Heere goet,

[p. 333]

 

Wilt het my doch vergheven.

 

Waer ick my wend' of keere,

 

Ick ben benaut soo seere,

 

Over de sonden mijn,

 

Wilt my ghenadigh zijn,

 

Dat bid ick u, o! Heere.

 

O! ghy mijn God verkooren,

 

Wilt mijn ghebedt verhooren,

 

Want ick ben seer bedroeft,

 

Mijn ziel wel troost behoeft,

 

En laet my niet verlooren.

 

Ick sucht tot allen uren,

 

Als ick lees de Schrifturen,

 

Verstae Godts wille reyn,

 

Daer toe mijn kracht seer kleyn,

 

Dat doet my dickmael truren.

 

Mijn ghedachten en sinnen,

 

Benauwen my van binnen,

 

Om dat ick niet en ben,

 

Als ick my schuldigh ken,

 

O! Heer, helpt verwinnen.

 

Mocht ick, o! Heer bewenen,

 

Met droeve tranen reenen,

 

De onvoilmaecktheydt mijn,

 

En Godt ghehoorsaem zijn,

 

Iae als een Kindt verkleenen.

 

Daerom is mijn begheeren,

 

Tot u, o! Heer der Heeren,

 

Dat ghy my wilt aensien,

 

Dat ick het quaedt mach vlien,

 

En 't goedt altijdt hanteeren.

 

Want buyten u ghenaden,

 

Vermagh ick vroegh noch spaden,

[p. 334]

 

Te doen nae u bevel,

 

Want 't vleesch is my rebel,

 

O! Heer, wilt my slaen gade.

 

Op dat ick in mijn lijden,

 

Het quaet altijdt mach mijden,

 

O! Heer, my doch bystaet,

 

Door u groote ghenaed,

 

Wilt my hellepen strijden.

 

Dat ick nae Godts gewagen,

 

Godt vrees sonder vertraghen,

 

En niet nae 's werelts luft,

 

Maer tot mijn ziele rust,

 

Vol-eynd nae Godts behaghen.

 

O! ghy mijn Godt verheven,

 

Ghy doet my immers leven,

 

En gheeft my ydel mensch,

 

Alles nae herten wensch,

 

Des moet ick u lof gheven.

 

Met recht moet ick u prijsen,

 

Met danck en verjolijsen,

 

En in ghehoorsaemheydt,

 

Nae uwen wil bereydt,

 

Met werck en daet bewijsen.

 

'k Wil u mijn Godt en Heere,

 

Loven en dancken seere,

 

Nu en in eeuwigheydt

 

Zy u lof toe-gheseyt,

 

Altijdt meer ende meere.

 

Dus looft mijn ziel gestadigh,

 

Den Heere seer weldadigh,

 

Die u vertroost altijt,

 

En soo ghebenedijt,

 

Want hy is dy ghenadigh.

[p. 335]

 

Looft Godt, mijn ziel, met beden,

 

Looft Godt inwendigh mede,

 

Looft Godt, o! ziele mijn,

 

Looft moet Godt altoos zijn,

 

Looft Godt in eeuwigheden.

 

Lof zy mijn Godt ghepresen,

 

Looft en danckt moet Godt wesen,

 

Looft Godts ghenadigheyt,

 

Looft Godt, en niet en beyt,

 

Looft Godt, mijn ziel met vreesen.

 

Looft Godt al in den Throone,

 

Looft Godts wercken schoone,

 

Looft Godt ghebenedijt,

 

Looft en danckt Godt altijdt,

 

Looft Godt door sijnen Soone.

 

Oorlof ziel met betamen,

 

Looft Godts Heylighen name,

 

Lof zy Godt toe-gheseydt,

 

Looft Godt in eeuwigheydt,

 

Looft Godt door Christum, Amen.

I.H. Pos.