| |
[Waer mee sal ick den Heer]
Na de Wijse: Ick heb ghesien den tijdt.
Waer mee sal ick den Heer
Lieve, hoort Michas leer,
Houdt Godts Woordt recht met vreese,
Zijt ootmoedigh voor Godt,
Wilt hem gehoorsaem wesen
Van herten reyn, dat's 't slot.
Want dat is 't eerste les
Dit woordt staet vast met namen,
Doch mijn Leermeester zijn.
Godt eyscht van aen-begin
| |
| |
Gehoorsaemheyt waerachtigh,
Van alle menschen krachtigh,
Daerom vreest Godt almachtigh,
Van herten reyn, och! ja,
Doet boet en bidt aendachtigh,
Iacobus spreeckt seer goet,
Begeert yemandt wijsheden,
Die versoeck met ootmoet,
Van Godt met den ghebede,
Hy dee3lt goewilligh mede,
Vreest en ghehoorsaem is.
Vermach ick niet in desen,
Van herten reyn ghepresen,
Dat ick u doch mach vreesen,
Alleen uyt liefden schoon,
Neemt wech van my, o! Heer,
En wat my druckt te seer,
Op dat ick t'allen stonden,
Onbevleckt werd bevonden,
Dat bid ick, Heer, met vlijt,
Met herte, tongh, en monden,
Mijn sonden, Heere, siet,
Die gheschiedt zijn verleden,
| |
| |
Daerom soeck ick met reden,
En klop met neerstigheydt
Wie soeckt, die vindt, och! jae;
Wie klopt, wordt ingelaten;
Wie bidt, die krijght gena,
Van Godt tot sijnder baten;
Maer Vrienden wilt dit vaten;
Godt eyscht oock nae sijn Wet,
In 's werelts lust rebel,
Te proncken en verteeren,
Sou men nu niet met eeren
Wat hebben in dees tijdt,
Te geven nae Godts leere,
Den armen reyn met vlijt.
Och! Vrienden slaet dit ga,
Arbeydt neerstigh hier neven,
Op dat ghy hebt te geven,
Laet u licht sonder sneven,
Tot prijse Godts verheven,
Siet dat ghy niet verliest
Maer vollen loon verkiest
| |
| |
Daerom wilt den Heer vreesen,
Met hert, sin en ghemoedt,
En hem ghehoorsaem wesen,
't Is nu den tijdt van boet.
Prince, mijn Godt en Heer,
Het willen en 't volbringhen,
Nae 't goet voornemen klaer,
Mijns herten sonderlinghen,
I.H. Pos.
|
|