De ongewisse tijd

[p. 138]

Vierde akte

De Graaf in Suriname in gesprek met de nos in Hilversum

De Graaf

Hallo, hallo, hier De Graaf, Han de Graaf, kunt u mij verstaan? De toestand is verward. Het vonnis, 12 jaar gevangenisstraf, wordt als een overwinning van de advocaten gezien. En de bijkomende straf, het verlies van het passief kiesrecht, in een land waar geen verkiezingen worden gehouden, vond men een kolossale grap. Er zijn stakingen in het land, op de universiteit, op de luchthaven. Cyrill Daal, de voorzitter van de Moederbond, is door Bouterse ter verantwoording geroepen. Het moet er heet zijn toegegaan. Bouterse beval Daal aan de staking binnen 24 uur een einde te maken omdat Bishop uit Grenada een bezoek aan Suriname zal brengen. Als Daal daar niet voor zorgde, zei Bouterse, zou hij hem in de gevangenis laten stoppen en de sleutel voorgoed vergeten. De Moederbond, verontwaardigd over de behandeling van hun geliefde voorzitter, kondigde een twee uur durende proteststaking af. Bouterse liet Daal arresteren, waarna de Moederbond onmiddellijk een algemene staking uitriep. Hallo, hoort u mij. Wat die bisschop uit Granada is komen doen? Nee, niet de bisschop, Maurice Bishop, de premier van het eiland Grenada, haal er toch een Bosatlas bij. De man is leider van de New

[p. 139]

Jewel Movement, op één lijn met Fidel Castro, met de Sandinistas. Bouterse, onder druk van de massa's gezet, liet Daal vrij. Op 31 oktober was er een massameeting op het terrein van de Moederbond. Meer dan 15.000 mensen waren opgekomen. Daal sprak ze toe en lanceerde de slogan: ‘Militairen terug naar de kazerne, alle macht terug aan het volk.’ Op diezelfde zondagmiddag had Bouterse ook een massameeting georganiseerd. Nog geen 2000 mensen kwamen opdagen, voornamelijk militairen en leden van de volkscomités. Het was voor eenieder duidelijk dat Bouterse de krachtmeting had verloren. ‘Cyrill Daal heeft mij de rekening gepresenteerd. Het is zondag vandaag. De banken zijn gesloten. Ik zal hem dus contant betalen en het kleingeld mag hij houden.’ Omineuze woorden uit de mond van de bevelhebber. Op de receptie ter ere van zijn gast viel het licht door de stakingen uit. Bouterse wou de receptie afgelasten, maar Bishop praatte hem dat uit zijn hoofd. Dat zou capituleren hebben betekend. In de spaarzaam verlichte vergaderzaal van de Raad van Ministers gaf hij comrade Bouterse een lesje in revolutionaire ethiek ‘De eerste wet van de revolutie is om te overleven. Dat doet u door degenen uit te roeien die de revolutie bedreigen. Doet u dat niet, dan roeien ze u uit. A revolution is not a teaparty.’

Op de receptie ontbrak majoor Horb, gespeld Hendrik, Otto, Richard, Bernard, de tweede man van de legerleiding, die zojuist uit Amerika was teruggekeerd. Het is duidelijk dat er grote tweespalt tussen

[p. 140]

Horb en Bouterse aan het ontstaan is. De komende dagen kunnen ons nog vele verrassingen bieden. Hallo, hallo, verrassingen, zei ik, niet ver-assingen. Ja, ik heb u verstaan. Morgen op dit uur ben ik weer aan de lijn, geef ze allemaal de groeten van Han.