Zanglievende uitspanningen

[p. 181]

Mijne keus

Stem: Vous amans que je interesse.

Waereld! - uw vermaaklijkheden
Wijken voor den schat van Eden,
'k Zal uw stof met voeten treeden,

Ik bemin een Eeuwig Goed;

'k Hoor niet naar uw vleigebeden,

'k Zie, ô draaikolk voor 't gemoed

Dat gij duizend zinken doet.

Gij - die door uw listig streelen,
Door uw hartbetoovrend speelen,
Arme zielen weet te steelen,

Gij - die schaamteloos bedriegt,

Gij blijft mij verveelen;

Schoon gij andren slaapend wiegt.

Die u mint zal 't zich beklaagen;
Als ge een vrees door 't hart zult jaagen,
Voortgeschokt door naare vlaagen!..
Wat schenkt ge aan uw' gunstgenoot?

Den Dood!...

[p. 182]

 

Goël! - oorzaak van het leeven,

 

Siöns zegenvolle dreeven

 

Kunnen waare blijschap geeven;

 

Gij schenkt mij de zaligheid!

 

't Heilwoord heeft den weg beschreeven,

 

Die ter regte Rustplaats leid;

 

Rust is mij door U bereid.

 

Doolhof! zou ik in u dwaalen?

 

Neen! daar is geen heil te haalen;

 

Schijngoed doet ten afgrond daalen;

 

Nimmer weege een blinkend Niet

 

In de Christenschaalen,

 

Schoon het Osirs stofgoud bied.

 

'k Mag in 't woord mijn zieldeel leezen,

 

Eindloos zij die gunst gepreezen;

 

Dit zal mijne zinspreuk weezen:

 

God mijn goud - geen goud mijn god.

 

Welk Lot!...

[p. 183]

 

Niets gaat zulk een deel te boven.

 

Waereld! - 'k zal u nooit gelooven.

 

Jesus zal uw vonken dooven.

 

't Heilgoed dat mij Jesus schenkt,

 

Kan uw list mij nooit ontrooven;

 

Schoon gij stofbeminnaars wenkt,

 

Die gij met uw' doodwijn drenkt.

 

'k Heb welëer, en zonder schroomen,

 

Van uw' zwijmeldrank genoomen;

 

Maar; uit mijnen slaap bekoomen,

 

Zogt ik naar de Levensbron,

 

Vond de frissche stroomen,

 

Bij het licht van Siöns Zon.

 

Wijk dan Waereld! met uw zwermen!

 

Toon me, ô Jesus! uw ontfermen!

 

God des aanziens! hoor mijn kermen!

 

Slaat uw liefde mij niet gaê?

 

ô Ja!