Zanglievende uitspanningen

[p. 10]

Het beemdgras.

Stem: Nu eens uit de borst gezongen.

Schutte, Gez. D. II. blz. 1.

Groen bekleede Landpriëelen

Lokken mij in hunnen schoot,

Koetjes graazen, Kalfjes speelen,

Bij het gloeiënd morgenrood.

't Teder Beemdgras wenkt mijn' geest,

Die in 't Veldgroen goedheid leest,

Om mij lessen meê te deelen,

Daar de koetong scheerend snijt,

Voedzel van het Landtapijt.

[p. 11]

 

Dodonaeus ruime werken

 

Koomen op het veld te pas,

 

Velden zijn des Scheppers kerken,

 

Door het groen en talrijk gras;

 

Gaf mij Diöscorides

 

Menig nutte Buitenles,

 

'k Zing dit Lied, om op te merken,

 

Dat mij 't gras een beeldenis

 

Van den zagten ootmoed is.

 

 

 

't Wijkt, wanneer het word vertreeden,

 

't Buigt zich, wijl het tierig wast,

 

Door de melktong afgesneeden,

 

Houd het zijnen wortel vast;

 

't Heft zijn hoofdje weêr om hoog,

 

En verrukt op nieuw het oog.

 

Treffende hoedaanigheden!

 

't Voed dien, die het trapt en scheert,

 

Hier word elk met mij geleerd.

[p. 12]

 

Zegt dan, neêrgedrukte zielen,

 

Ziende op deezen groenen steel,

 

In 't vermorslen onzer hielen

 

Krijgen we ons bescheiden deel:

 

Wij, getrapt, zijn overtuigd,

 

Dat, daar 't needrig gras zich buigt,

 

Wij voor hooge vrijmagt knielen,

 

Wars van haat en albedil,

 

Rustende in Jehovahs wil.

 

 

 

Gij, mijn ziel, sla biddende oogen

 

Op dien God, die nieren proeft;

 

Hij is met mijn smart bewoogen;

 

Schoon bezoeking mij bedroeft:

 

Word ik van den mensch gesmaad,

 

Neêrgeworpen en gehaat,

 

God zal mijne traanen droogen.

 

'k Smeek, dat ik op zijnen weg,

 

In mijn diepten Amen zeg.