Zanglievende uitspanningen

[p. 8]

De klimop.

Stem: ô Lustboschaadje, enz.

Schutte, Gez. D. I. blz. 81.

Gij groene Klimöp, rijk van blaadren,

Gij doet mij, leerend, nut vergaadren,

Gij klimt om hoog, geslingerd om den boom,

Bij 't glijden van den stroom.

Zoo moest mijn ziel de laagere aarde

Verlaaten; Hem, die haar bewaarde,

Omhelzen met de handen van geloof,

Voor 't waereldlokken doof.

ô Veil! dat de aandacht weet te binden,

Gij pronkt in herfst en guure winden,

Uw groente, frisch in 't naakte winter uur,

Vertoont zich op den duur.

[p. 9]

 

Zoo moest mijn ziel in barre dagen

 

Niet kwijnen; neen; maar vruchten draagen,

 

En hoop, geloof, en liefde, in 't strengst saizoen,

 

Haar heilge werking doen.

 

 

 

Gij bloeit als andre boomen sterven,

 

Geen hagel doet u 't leeven derven,

 

Uw bezië rijpt, al danst, in 't Winterweêr,

 

De sneeuwvlok op en neêr.

 

 

 

Zoo moest mijn ziel in doodsche tijden,

 

Als andren laauw zijn, zich verblijden

 

In God, en vrolijk groeiënd staan,

 

Met blad en vrucht belaên.

 

 

 

Trek mij naar boven door uw kragten,

 

Verlos mijn hart van stofgedagten,

 

ô Levensboom! Gij moet mijn leven voên,

 

In 't zoet en bar saizoen.