Mengeldichten (3 delen)

(1716-1722)–H.K. Poot– rechtenstatus



[pagina 80]
Snelheit en Woede des Tyts. Aen den heere Frans Greenwood. AL spant Kopernikus, door wakkre kunstvertoogen En vlytigh onderzoek, de zonnepaerden uit, De Tyt rukt echter voort, en zweeft de steile boogen Des ronden hemels door, verhindert noch gestuit. Dat uurwerk kent geen rust. wy zien den uchtent klimmen Als 't vrolyk oosten wort bepurpert en vergult: Hierop volgt d'avont ras, die aen de westerkimmen Zich met een' tulbant van gelooke rozen hult. Wie keert den snellen loop van uuren, dagen, weeken? Zelfs 't ronde jaer draeft rad op zespaer voeten heen: Ook laten d'eeuwen ons van haeren aftogt spreken, En niemant brengt den tyt te rug die eens verdween. Zoo vaert de Gryzaert wech op onvermoeide vlerken. Voorts teelt en voedt hy 't al, maer stelt het perk en pael.
[pagina 81]
Hy spot slechts met den roem van 's werelts wonderwerken. Zyn yzeren gebit knaegt marmer en metael. Wat heeft zyn wreedaerdy al trotse koningshoven In rookend bloet gesmoort! tot stuivend puin vergruist! 't Groot wereltront magh zelf geen vastheit zich beloven; 't Zal smelten, als het vier door d'elementen bruist. O Greenwood, laet ons dan des levens duur mistrouwen. D' onsterflykheit ontwykt de menscheit al te ver. Vorst Nestor sluimert in de Pylische landouwen: Ja Krete toont van outs het graf van Jupiter. Wilt gy de doot ontvliên zoo schuil by Febus bronnen, En handel uwe lier, gelyk gy hebt begonnen.