Mengeldichten (3 delen)

[p. XVIII]

Berecht aen den lezer.

ALle de moeilykheden en hindernissen die de lantbou, myn beroep, naer zich sleept, hebben my niet kunnen beletten, in het overschot van mynen naeubepaelden tyt, de handen somwyl aen de citer te slaen, en Apollo myn offer en yver ootmoedigh aen te bieden. Getuige zy hiervan de bondel dezer Gedichten, in het midden myner veeen akkerbezigheden, den dichtlievenden Nederlander medegedeelt, zoo goet zoo quaet als ik ze van de natuur, myn eenigste hulp en leidsvrou in dezen, ontfangen hebbe. Indien myne boersche Zanggodin gunstige ooren bejegent, ik zal het voor geluk rekenen, welbewust hoe kiesch en grilligh de tegenwoordige werelt valt, en hoe karigh men somtyts den heiligen veilkrans uitdeelt. Vint gy, in het doorbladeren van dit Werk, ergens misgreepen, gunstige Lezer; laet het u niet te vreemt geven. Het doolen

[p. XIX]

is menschlyk? ja in de beste schriften, de gewyde slechts uitgezondert, vint men bywylen afzigtige inktvlekken. Waer laete ik my dan, die met gesleepe verstanden zoo geheel ongelyk sta, en by luiden van letteren niet te noemen ben? Kennis van uitheemsche taelen, en onderrechting van naeukeurige Aristarchen, beide zoo nut en dienstigh om de poëzy haeren juisten tooi te geven, ontbreken my; waerom ik echter meene dat men hier met meer reden iet door de vingers kan zien dan by zulken, die langs den breden wegh der schoolen en geleertheit de steile spitsen van Parnas zoeken, en naer den Delfischen lauwer draven. Doch dit alles raekt eigentlyk hier de zaek niet, nochte voldoet mynen Lezer. Hier staet dan alleen te melden welke de gewigtigste oirzaek en reden dezer uitgave zy. Te weeten: het heeft my lang wee gedaen dat myne eerste rymen, onder den naem van H.K. POOTS MENGELDICHTEN, zoo ruw en ongevylt, en als met de kenbaere tekenen myner kintscheit, overal omzworven en door ieders handen gingen. Voeg hierby dat verscheide drukken, half buiten myn weten en geheel zonder myn toezigt

[p. XX]

hiervan gemaekt, my slecht aenstonden, omdat 'er, behalve kleener feilen, daerin te vinden, gansche vaerzen en regels in vergeten waren, 't geen den lezer verbystert, en een gering werk verkeerden luister byzet. Hierbeneven heb ik moeten gedoogen, dat men sommige myner gedichten geheel ontydigh uitgegeven heeft, en onder de zelve een, genaemt het AKKERLEVEN, 't geen zoo flordigh te voorschyn quam dat het zich zelven naeulyks geleek, en my met zyne feilen jammerlyk verveelde. Om welk haveloos en ongeoorloft drukken te stuiten, en de misslagen van my zelven of van de drukkers, in de genoemde Mengeldichten en andere, zoo veel my eenigszins mogelyk was, te verhelpen, zagh ik, nevens de moeite, hiertoe aen te wenden, geenen nader en bequaemer wegh open dan eenen nieuwen druk van die oude en openbaere rymen aen te leggen, en de zelve, die ik niet ontken de myne te zyn, eerlyk te hanthaven en naeukeurigh te overzien, mitsgaders myne jonger rymwerken zorgvuldigh te verbergen. Dan dit voornemen scheen ydel te zullen uitvallen, en noodwendigh een goet gevolg te moeten entberen;

[p. XXI]

dewyl voornaemelyk die gedrukte en herdrukte Mengeldichten zoo zeer door Hollant en elders verspreit waren, dat men een zelve werk, schoon hier en daer verbetert, licht niet wel aen den man zoude hebben weten te helpen, indien 'er geen merkelyke vermeerdering by waere. Deswege ben ik te rade geworden, zoo om den lezer eenigh genoegen, als aen het werk meer aenzien te geven, alle myne gedichten, na het uitkomen der gedachte Mengelrymen gemaekt, dat is, indien ik het zoo noemen magh, eenen poëtischen arbeit van omtrent zes jaren tyts, halve uuren voor dagen getelt, daer by te voegen: welke vermeerdering wel styf driemael zoo groot kon vallen dan de bondel der meergemelde Mengeldichten. Na het ankeren van dit besluit heb ik dan de moeite en kosten op my genomen, om al wat van myn maeksel was, out en nieu te gelyk, ter drukpersse en voorts aen den dagh te brengen. Den misdruk in de oude gedichten kunt gy hier verbetert vinden, en veele woorden en uitdrukkingen naer myn beste weten verandert. Niet een der Mengelrymen is 'er uitgelaten, schoon het iemant dus toeschynen mogt die ze voorheene gezien

[p. XXII]

heeft, maer de orde en voeglykheit vereischten dat ik ze aldus verschikte, en onder hunne behoorlyke tytels bragt. Voorts meene ik dat dit Werk niet geheel onbevalligh te voorschyn komt, naerdien het versiert is met een goet deel fraeie platen, door de begaefde hant van den vermaerden kunstenaer Francois Bleiswyk gesneden. Ook ziet gy myne afbeelding hier naer het leven in koper gebragt: welke pronkende sieraden ik wensche dat ten goede genomen mogen worden.

Wat nu myne vonden, styl, en tael, of de hoedanigheit en waerdy van dit gansche werk belangt, daervan heb ik zoo even myn eigen vonnis by voorraedt eenigszins gevelt, en stelle het wyders aen 't rechtmatigh oordeel van onpartydigen. Het is my genoeg zoo ik iet tot stichting en vermaek bygebragt hebbe. Laet een ernstigh lezer myne Minnedichten, wier dartelheit my nu vry minder gevalt dan toen ik ze maekte, met oogluiking voorby gaen; nochte gelooven dat ze de gestalte myns gemoets oprecht vertoonen, neen: men houde ze alleen voor jeugdelyke harsenbeelden, eenigerwyze, doch zonder dievery, ge-

[p. XXIII]

gevormt naer het geestige exempel van den ridderlyken Poëet en Historischryver Pieter Korneliszoon Hooft, en andere befaemde Dichteren. Ik heb deze liefdezangen in myne jeugt en voor de jeugt, die dikwyls in zulke waeren gading heeft, opgestelt. Voor anderen verschaffe ik ook stoffen van anderen aert, die ik hoope dat niemants ooren quetsen, en sommigen behagen zullen.

Ik geef dan myne GEDICHTEN in 't licht, en waerschuwe een' ieder dat ik geene andere van my, in wiens handen ze ook zouden mogen weezen, voor de myne erken, maer doem ze ter eeuwige vergetelheit. Dit weinige hadde ik u vooraf te berechten, Lezer, en wensche u voorts genoegen in myne poëzy, en ongestoort welvaren. In Abtswout den X van Wynmaent des Jaers MDCCXXI.