Mengeldichten (3 delen)

[p. 11]

Jezus Geboortenis.

WAt of die heldre dageraet
En englezang, ter middernacht,
Den stervenden komt spellen?
Wat of die herdren over gaet,
Dat zy van hunne kuddewacht
De schreden herwaert stellen?
Zou hier in 't schamel Bethlem wel
Een nieuwe vorst geboren zyn
Om Jakobs erf t'ontlasten
Van Cezars dwangjuk, dat te fel
Godts eigendom in droeven schyn
Durft drukken en vermasten?
Och! dat myn hoop my niet bedrieg'!
Dees stadt was heilant Davids wieg.

Hoe staetge dus verbaest? en ziet

En staroogt op een' wereltvorst?
Dat dagen, loopen, zingen,
Geschiet om geenen koning, die 't
Gestroopte lemmer in de borst
Van Sions haetren wringen

[p. 12]

 

En Jesses troon, die viel, dus zal

 

Herbouwen. neen: Godt schenkt ons meer.

 

Maria, 't puik der maegden,

 

Baert in een' Efrataschen stal,

 

Maegt blyvende, den grooten Heer

 

Daer d'eeuwen lang af waegden.

 

Den Opperherder, door wiens doot

 

Godts schaepskooi vry zal zyn van noot.

Zal hy op zynen sterrefdagh

Dees schepterdiefsche vryheitsprang
Ontschroeven en verpletten
Door een' gerechten blixemslagh?
Vaert, englen, vaert dan voort een' zang
Op zyn geboort te zetten.
Want dus verhalenwe al ons schâ
Op d'afgodisten, die, zoo sterk
Van aenhang, Isrel drukken.
Een later zoon van Manoa
Komt een vervloekter Dagons kerk
Van haren grontvest rukken.
'k Wensch hy 't gevaert zulks ommewreek'
Dat Remus hals en beenen breek'.

[p. 13]

II. Tegenzang.

 

Geen Samson, die zyn vyants lant,

 

Door d'onweêrstanelyke kracht

 

Van 't broeinest zyner haren;

 

Door kakebeen en korebrant

 

En poortgetors en reuzeslacht

 

En kerkbreuk, straf zal baren,

 

Verschynt'er heden tot ons heil:

 

Maer 't is de Leeu uit Judaes stam,

 

Die Edens draek zal dooden.

 

Godtspraken, zonder tal of feil,

 

En tempelplicht en offervlam

 

Ons dit al lang ontboden.

 

Loop eeuwen achterwaert en zoek

 

's Helts leven in 't orakelboek.

Wees wellekoom, gezegent Kint.

Wy, onderdanen, groeten u,
Als onzen Godt en Koning,
Van Godt en engelen bemint.
ô troost voor Adams kindren! nu
Met u in t'zamenwooning.
Aertsstichter van verbont en pais,
Voor wien 't al knielt en buigt en beeft,

[p. 14]

 

Wat zullenwe u vergelden,

 

Nu gy uw hemelsch ryxpalais,

 

Daar eeuwge vreugt en blyschap leeft,

 

Van tong noch pen te melden,

 

Uit liefde tot uw volk, verlaet?

 

Oprechte liefde ontziet geen quaet.

Wat valt de goede Hemel milt!

De zaligheit daelt naer beneên.
't Sneeut paerelen en rozen.
ô Menschen, weest geen zwynen: wilt
Dien schat nooit smadelyk vertreên,
Of dwaes verachteloozen.
Het Oost biet Jezus offer aen,
En zeit ons wat'er dient gedaen.