Gedichten. Deel 2

[p. 390]

Hofliedt.

Zie eens door dees vensterglazen,
Nu de vreugt het hart verfraeit,
En de zorg is wechgeblazen,
Hoe men knynen vangt en haezen,
Ploegt en zwoegt en zaeit en maeit,
Daer de zon naer 't westen draeit.

Kostelyke lantbanketten,

Eedle wynen, 'k prys uw deugt.
Gy kunt allen druk verzetten:
Gy kost hier 't gezucht beletten.
D' ouderdom krygt nieuwe jeugt,
Waer gy dus regeeren meugt.

Maer schoon gy den lach doet ryzen,

Gy verzaet de maeg alleen.
D' oogen zoeken fyner spyzen,
Overal hier aen te wyzen.

[p. 391]

 

Gaen zy onvervrolykt heen,

 

't Is hun schult en anders geen.

O Gy, die de ronde jaren

Net in vier saizoenen deelt,
Die de schoone vruchten baren
Daer de menschen wel by varen;
Zegenaer, die alles teelt,
Toon uw gunst, terwyl men queelt.

Leer ons uwe goetheit danken,

D' oorzaek van zoo menigh goet.
Zegen, op dees zegenklanken,
Steên en zeen en velt en ranken,
En hou WILHELMINAES moedt
Fier in voor- en tegenspoet.