Gedichten. Deel 2

[p. 373]

Op het tweede Burgermeesterschap van den heere en Mr. Willem Six.

Juich, Amsterdam, en roem en prael:

Uw vest wort vast en breet,

Nu Six alhier ten tweedemael

Het hoog gezagh bekleet,

En weêr een medezuil verstrekt

Daer 't burgerheil op rust,

En met zyn gunst uw schepen dekt,

Gevoert naer kust op kust.

Welzaligh is een stadt en stant

Daer deugt by magt vergaêrt.

De trouwe tabbert baet het Lant

Al meer dan 't ridderszwaert.

Godts heil moete ook den staet beslaen,

Door vaerzen noit volroemt,

Daer zonder schimpen d' onderdaen

Den Raedt zyn Vader noemt.

[p. 374]

 

En dit geschied in deze Stadt,

 

Des werelts Koopvorstin,

 

De voedsterwieg en bakermat

 

Der helden, vroom van zin,

 

En trou in daden desgelyx.

 

Juich, Stadt, zoo wydt geëert.

 

Men heeft een deel des hemelryx,

 

Waer deugt en trou regeert.

 

Gy zaegt hoe Six uw' voorspoet zocht,

 

Zoo luttel tyts geleên,

 

En vlytigh om uw' handel doch

 

Op landen, steên en zeen:

 

Terwyl hy in den braven stoet

 

Der vorsten van den Staet

 

Geen' Cezar week in heldemoedt,

 

Geen' Kato in zyn' raedt.

 

's Lants Hofvertrekken heugen nogh

 

Van zyn oprechte tael,

 

Die twist deed vlieden en bedrogh.

 

Zoek dat eens in het stael,

 

Of daer de blinde Staetzucht heerscht,

 

En d' Adel schermt in 't wilt.

 

Vertoon my uwe deugden eerst,

 

En dan uw wapenschilt.

[p. 375]

 

Dees Burgermeester staet zoo wel

 

Met dit als dat gereedt.

 

Godt hoede hem voor zielgequel

 

En eenigh lichaemsleet.

 

Wel moet hy varen overal;

 

Dat zeit myn poëzy,

 

Gul toegestemt door 't groot getal

 

Der blyde burgery.

 

Dat ook de Leeu van Hollant groei'

 

In krachten, fier en ryk,

 

En lantgeluk en zeevaert bloei'

 

In Batoos oude wyk.

 

Zoo siere op mynen vreugdetoon

 

Six vroome heldenstam

 

De Keizerlyke wapenkroon

 

Van 't magtigh Amsterdam.