|
| |
| |
| |
Lierzang op het tweede Burgermeesterschap van den weledelen en grootachtbaeren heere Willem Hooft, hoogbaljuw en opperdykgraef van Delflant en Woerde, meesterknaep der houtvesterye van Hollant en Westvrieslant, voorheene gekommitteerde raedt der zelve landen, en gedeputeerde te velt voor dezen staet, bewinthebber der Oost-Indische maetschappye, enz. enz. enz.
O Welvarend Schip der Staeten,
Dat weleer door vier en bloet,
List en twist en wrevelmoedt Zeilen most,
En, van allen troost verlaten,
't Stranden naeu ontwyken kost,
| |
| |
Nu bevaert gy stiller vloeden.
Doch ik zeg dit tot geen' smaet,
Maer bedank Godts wyzen raedt, Die den druk
Heeft verandert in geluk.
Tempelbeulen, Ryxtirannen
En Aertshuichlaers brouden u
Storm op storm en bui op bui; Maer 't gewelt
Kan den boog gestaêg niet spannen.
Alles is een tyt gestelt.
't Recht der Landen, waert te loven,
Laet zich nô geheel vertreên.
Kampt 'er mê gy mat uw leên, Moedt en magt.
Krygt gy 't onder, 't komt weêr boven
Met een nieuherbore kracht.
Tyden, (Eer zy Godts bestier,
En der Raeden yvervier Tot 's Lants nut.)
Tyden, nergens na zoo bloedigh,
Doch naerdien de voorspoetswinden
Op ons heil niet minder woên
Dan de tegenwinden doen, Hardt en streng;
| |
| |
Zoo is 't nut ook liên te vinden
Die naer zeil nu zien en steng:
Lieden, om gerust te zetten
Aen het roer van Stadt en Staet;
Heeren, die op eigenbaet 't Minste zien,
Maer den aenslagh trou beletten
Van die 't Schip zyn vaert verbiên.
In beroerten en krakkeelen
Queten zich de Hoofden trou
Aen 't nogh zwakke Staetgebou, Dat gewis
Heden om zyn' welstant veelen
Deze staen met goude letters
En een eeuwigh heldenblyk
In Gedicht en Lantkronyk Hoog gedacht.
Nevens andre Dwangverzetters
Keerden zy Bedrogh en Kracht.
Hebben dan die Eedle Braven
's Vrydoms gronden op hun pas
Helpen leggen in tiras, Hecht en sterk;
Waerom zou hun Kroost niet draven
Tot hanthaving van dat werk?
Waerom zou men niet betrouwen
Op een Hooft, in dezen tyt
| |
| |
Stadt en Staet lang toegewydt, En gespaert
Om de zee te helpen bouwen
Daer's Lants Schip zoo vast in vaert?
Leeuwen teelen haes noch hinde;
Arenden putoor noch duif.
Deugt baert deugt: en graen en druif Vatten stant
In de luwt van Eik en Linde.
't Vroom regeeren voedt het Lant.
't Bloeiend Delf, hiervan lang zeker,
Voert weêr Hooft, dien braven Heer,
Aen het roer, zoo ryk van eer; En ontlaedt
Op 's Lants heil den Welvaertbeker
Die met vreugt in 't ronde gaet.
Toon ontzagh, o ingezeten:
Leer, gelukkige onderdaen,
Uw geluk nu recht verstaen, Dat door Godt
U zoo mildt wort toegemeten
In het Burgermeesterslot.
En gy, vroome Burgervader,
Hou der vroomen heldentrant Als weleer.
Schoon men vroeger heersche of spader,
't Staetbeleit eischt min noch meer.
| |
| |
Dezen naem zie 'k wel gegeven
Aen de Braven die op 't lest
Storven voor 't Gemeenebest; En wat recht
Heeft, die voor 's Lants welvaert leven,
Oit dien zelven lof ontzegt?
Hooft vol breins en ziel vol deugden,
Burgerheer voor 't Algemeen,
Schilt en zwaert voor groot en kleen; Vrydomsborg,
Leef, en heug hoe we ons verheugden
MDCCXXVII.
|
|
Auteursrechtvrij