Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
DBNL Logo
DBNL Logo

Hoofdmenu

  • Literatuur & Taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taal
    • Limburgse literatuur
    • Friese literatuur
    • Surinaamse literatuur
    • Zuid-Afrikaanse literatuur
  • Selecties
    • Onze kinderboeken
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • E-books
    • Publiek Domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Gebruiksvoorwaarden
    • Hergebruik
    • Disclaimer
    • Informatie voor rechthebbenden
  • Over DBNL
    • Over DBNL
    • Contact
    • Veelgestelde vragen
    • Privacy
    • Toegankelijkheid
Gedichten. Deel 2

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (2,29 MB)

XML (0,56 MB)

tekstbestand






Genre
poëzie

Subgenre
gedichten / dichtbundel


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

 

Gedichten. Deel 2

(1728)–H.K. Poot

Vorige Volgende
[p. 368]origineel

Lierzang op het tweede Burgermeesterschap van den weledelen en grootachtbaeren heere Willem Hooft, hoogbaljuw en opperdykgraef van Delflant en Woerde, meesterknaep der houtvesterye van Hollant en Westvrieslant, voorheene gekommitteerde raedt der zelve landen, en gedeputeerde te velt voor dezen staet, bewinthebber der Oost-Indische maetschappye, enz. enz. enz.

 
O Welvarend Schip der Staeten,
 
Dat weleer door vier en bloet,
 
List en twist en wrevelmoedt Zeilen most,
 
En, van allen troost verlaten,
 
't Stranden naeu ontwyken kost,
[p. 369]origineel
 
Nu bevaert gy stiller vloeden.
 
Doch ik zeg dit tot geen' smaet,
 
Maer bedank Godts wyzen raedt, Die den druk
 
En benaeude tegenspoeden
 
Heeft verandert in geluk.
 
Tempelbeulen, Ryxtirannen
 
En Aertshuichlaers brouden u
 
Storm op storm en bui op bui; Maer 't gewelt
 
Kan den boog gestaêg niet spannen.
 
Alles is een tyt gestelt.
 
't Recht der Landen, waert te loven,
 
Laet zich nô geheel vertreên.
 
Kampt 'er mê gy mat uw leên, Moedt en magt.
 
Krygt gy 't onder, 't komt weêr boven
 
Met een nieuherbore kracht.
 
Nu beleven we blymoedigh
 
Tyden, (Eer zy Godts bestier,
 
En der Raeden yvervier Tot 's Lants nut.)
 
Tyden, nergens na zoo bloedigh,
 
Nergens na zoo uitgeput.
 
Doch naerdien de voorspoetswinden
 
Op ons heil niet minder woên
 
Dan de tegenwinden doen, Hardt en streng;
[p. 370]origineel
 
Zoo is 't nut ook liên te vinden
 
Die naer zeil nu zien en steng:
 
Lieden, om gerust te zetten
 
Aen het roer van Stadt en Staet;
 
Heeren, die op eigenbaet 't Minste zien,
 
Maer den aenslagh trou beletten
 
Van die 't Schip zyn vaert verbiên.
 
In beroerten en krakkeelen
 
Queten zich de Hoofden trou
 
Aen 't nogh zwakke Staetgebou, Dat gewis
 
Heden om zyn' welstant veelen
 
Koningen ontzagbaer is.
 
Deze staen met goude letters
 
En een eeuwigh heldenblyk
 
In Gedicht en Lantkronyk Hoog gedacht.
 
Nevens andre Dwangverzetters
 
Keerden zy Bedrogh en Kracht.
 
Hebben dan die Eedle Braven
 
's Vrydoms gronden op hun pas
 
Helpen leggen in tiras, Hecht en sterk;
 
Waerom zou hun Kroost niet draven
 
Tot hanthaving van dat werk?
 
Waerom zou men niet betrouwen
 
Op een Hooft, in dezen tyt
[p. 371]origineel
 
Stadt en Staet lang toegewydt, En gespaert
 
Om de zee te helpen bouwen
 
Daer's Lants Schip zoo vast in vaert?
 
Leeuwen teelen haes noch hinde;
 
Arenden putoor noch duif.
 
Deugt baert deugt: en graen en druif Vatten stant
 
In de luwt van Eik en Linde.
 
't Vroom regeeren voedt het Lant.
 
't Bloeiend Delf, hiervan lang zeker,
 
Voert weêr Hooft, dien braven Heer,
 
Aen het roer, zoo ryk van eer; En ontlaedt
 
Op 's Lants heil den Welvaertbeker
 
Die met vreugt in 't ronde gaet.
 
Toon ontzagh, o ingezeten:
 
Leer, gelukkige onderdaen,
 
Uw geluk nu recht verstaen, Dat door Godt
 
U zoo mildt wort toegemeten
 
In het Burgermeesterslot.
 
En gy, vroome Burgervader,
 
Vader van het vaderlant,
 
Hou der vroomen heldentrant Als weleer.
 
Schoon men vroeger heersche of spader,
 
't Staetbeleit eischt min noch meer.
[p. 372]origineel
 
Dezen naem zie 'k wel gegeven
 
Aen de Braven die op 't lest
 
Storven voor 't Gemeenebest; En wat recht
 
Heeft, die voor 's Lants welvaert leven,
 
Oit dien zelven lof ontzegt?
 
Hooft vol breins en ziel vol deugden,
 
Burgerheer voor 't Algemeen,
 
Schilt en zwaert voor groot en kleen; Vrydomsborg,
 
Leef, en heug hoe we ons verheugden
 
Om Uw tweede Burgerzorg.

MDCCXXVII.


Vorige Volgende