|
| |
| |
| |
Het tweede Burgermeesterschap van den weledelen en grootachtbaeren heere Mr. Adriaen van Assendelft.
Laet nu Delf weêr blyschap plegen,
Onbelet van leet of druk;
En boortvolle bekers legen
Op den duur van 't Staetgeluk.
Laet nu Haven, velt en vlieten
Juichen weêr met heusch geraes
Daer de Schie begint te schieten,
Of haer kruik giet in de Maes.
Assendelft, der vroeden rader,
Vult de Burgermeestersplaets
Anderwerf als Burgervader
Op de keur des wyzen Raets.
| |
| |
't Gansche Lant magh dit wel hooren:
En dus is, naer klaeren schyn,
Tot gebieden d' een geboren,
D' ander tot gehoorzaem zyn.
Ik behoef niet uit te meten,
Hoe zich zyn Grootachtbaerheit
Lest nogh heeft in trou gequeten,
Stadtbestier in Staetbeleit.
Dat legt nogh in elx gedachten,
Doch verplicht ook elk wel klaer.
En wie zou nu min verwachten
Van dien Stadt- en Staetpilaer?
Waer de deugt eens gront kon winnen
En gewortelt zit in 't hart,
Daer komt zelden d' ondeugt binnen
Met haer benden, boos en zwart.
Daer zult gy den grim zien schoppen,
Zelden zult gy spinnekoppen
In een gouden koffer zien.
Deugt, wat schiet gy zoete lonken,
En wat maekt gy my verdacht
Die alleen met wapens pronken
En voorouderlyk geslacht!
| |
| |
Of die slechts met gout braveeren,
O! het Stadt- en Lantregeeren
Eischt veel meer, van outs en nu.
Deugt, die ryk van glansen schittert,
Niet verbetert maer verbittert,
Slyt in Hof en Raedt uw' tyt.
Als oprechte Raetsliên waken
Schynt een zegenryker zon
Over steden, duin en daken,
Velt en zee en vliet en bron.
Dan ontluiken hof en heiden.
Dan graest d' os in veiligheit
Langs de groene klaverweiden.
Dan wort Ceres krans gebreit.
En de rappe zeeliên kruissen
Daer ze door de baeren bruischen,
Min verschrikt voor 't waterwee.
Dan verwacht men schier met blyheit
's Vyants heir voor vest en poort,
Die den Vreê en goude Vryheit
Lagen legt, verbreekt en smoort.
| |
| |
't Vruchtbaer lantheil blyft dan bloeien.
Loon en straf volgt goet en quaet;
En al d' onderdaenen groeien
Vet in schaduw van dien Raedt.
Zeker, aen de trou der Hoven
En Raedkamers is veel vast.
Laet ons dan den Hemel loven,
Die 't ons hierin effen past:
Die ons wyze Burgerheeren
En Bestierders geeft des Lants.
Ik zal Delf een' groet vereeren
Naer 't vermogen myns verstants.
Goude zon, die met uw' wagen
Toevoert, schep een welbehagen
Toch in Delf en zyn beslagh.
Zie van uw verheve kringen
Koester zacht haer zuigelingen
Dat ook van den milden Hemel
| |
| |
Dat haer jongkheit goede zeden,
En betrachten naer de reden
Tot op haeren jongsten dagh.
Hemel, gun de gryze hairen
Onderstant en stille rust,
En laet elk den Raedt verklaren
Voor zyn' voogt met hartenlust.
Delvenaers, 't zou u misvoegen
Assendelft geen heil te biên,
Want uw welstant en genoegen
Hangt aen Hen die voor u zien,
En op uwe welvaert letten,
En die hantvest, keur en wetten
Styven met hunne Achtbaerheit.
Wenscht den Burgermeester zegen;
Wenscht hem al wat wenschbaer is.
Spreekt myn arm gedicht niet tegen
Daer ik in de zaek niet mis.
En gy, hou my toch ten goede,
Brave Heer, deez' laegen toon.
Schoon ik in uw Stadt niet woon.
MDCCXXVII.
|
|
Auteursrechtvrij