|
| |
| |
| |
Ter Bruiloft van den heere Joannes van Steelant en jongkvrouwe Johanna Elizabeth de Geer.
Die, nogh jong en niet misschapen,
Gansche nachten door kan slapen
Op het stil en eenzaem bedt,
En dat ronken in dootshaven
Dan nogh by de grootste gaven
Van den milden Hemel zet,
Is te ver van 't spoor gedreven.
Zulk een zoet en zaligh leven
Wensch ik mynen vyant toe.
't Bedt verfrischt wel hart en leden,
Maer die moet de jeugt besteden
Ook in 't huwen, traeg noch moê.
| |
| |
't Geen de werelt heel doet blyven
Vint men in twee naekte lyven,
Wat verschilligh onderling.
D' eenheit van twee jonge kunnen
Moet den ramp des tyts verdunnen:
Dat kan slaep noch sluimering.
Groene boomen die met bladen
Slechts en bloemen staen geladen
Biên verlies, hoe breet van kruin.
Laet gy welige akkers leggen
Onbezaeit en zonder eggen,
Hoop dan op geen ploegfortuin.
Jongkheit, leer uw frissche dagen
Wel besteên, voor 't lastigh plagen
Van den krommen ouderdom.
Als dees tyt u is ontweken,
Op dees dorre dorenstruiken
Heb ik roozen zien ontluiken.
Van dien nu verdroogden stam
Kreeg ik in myn kintscheit meien.
't Rap der jeugdelyke reien
Van dien tyt wort nu al stram.
| |
| |
't Scheepsvolk moet geen' dagh verliezen
Als, om rustigh zee te kiezen,
Lot en weer hen gunstigh is.
D' eedle jagt zou niet bedyen
Zoo ze in ganschverloope tyen
Vloog door velt en wildernis.
Dus moet ook de jeugt haer gangen
Stieren tot het hartevangen
In haer' al te korten stont.
Maer wil dit niet wel beslagen;
Koom aen my uw nooden klagen:
'k Ben voor dees mael Febus mont.
Ik u door myn' raedt misleiden,
En doen dwalen langs de heiden!
Daer behoê my Hymen voor.
'k Zal dan eerst de jongelingen
Onderrechten door myn zingen
Om te gaen in Junoos koor.
Hebt gy lust in 't huwelyken;
Toont oprechte minneblyken,
En laet u geen liefdekruit
Uit Thessaelje of Pontus brengen.
Dat wil Venus niet gehengen.
Zoo bekomt men geene bruit.
| |
| |
't Spookgewas dat min moet wekken
Zyn goê zeden, schuw van vlekken,
Schatten ook van gelt en deugt.
Had ik mê van al die zaeken
't Ruim gebruik, het eenzaem laken
Sliep niet op myn boersche jeugt.
'k Heb voor een' die wel wil leven,
En niet weinigh heeft te geven,
Vrouwen zoo veel als gy wilt.
Leef niet geestlyk noch niet beestlyk,
Jongkman, 'k zal uw' troudagh feestlyk
Vieren in het zangersgild.
Geef Therzyts en Irus leven
My, ik zal 't u wedergeven,
Hen als nieuwe bruidegoms
Doende praelen, zoo ze teffens
Al deez' raedt doen, want daerneffens
Vint de min veel eigendoms.
Voor de waerheit van deez' toone
Zwichten d' eiken van Dodone
En ook Delfos hemelspraek.
'k Zal dan voorts de maegdereien
In Kupidoos renbaen leien,
Ja doen huwen, root van kaek.
| |
| |
'k Speel voor kopplaer in dees klanken,
Maer gy zult u niet wandanken
Als gy zulk een' koppelaer
En zyn' zang gehoor wilt geven.
Zoete maegden, 't maegdeleven
Is geen quâ, maer brosse waer.
Voelt ge u tot den echt ontvonken;
Leert u met goê zeên bepronken,
Stilheit en betaemlykheit.
Laet de deugt voor alle zaeken
U by elk bevalligh maken.
't Schoon staet leeg als 't goede scheidt.
Siert, noit stuursch, maer heusch en blyde,
U voorts met de witte zyde
Van een vriendelyk gedragh.
Voegt ge 'er gout by en puiksteenen,
't Zal uw schoonheit glans verleenen;
Doch dat doet slechts die 't vermagh.
D' andre zaeken met haer zwieren
Zullen u genoeg versieren
Voor een braef en eerlyk man.
Brengt Tekmessen en Hekalen,
'k Maek 'er in dees klederzaelen
Meer nogh dan Helenen van.
| |
| |
Acht dees lessen voor geen grillen,
Want d' oraklen der Sibillen
Gingen doorgaens minder vast.
Doch dit denkt schier elk te weten,
Al te dragen zoo het past.
Maegden dan en jongelingen,
Wacht niet langer baet uit dingen
Die de jeugt en deugt mistaen.
Wilt gy ten besluit nogh merken,
Wat myn minnekunst zal werken?
'k Wys u een exempel aen.
Steelant en zyn Bruit betraden
't Spoor, dat ik u aen koom raden;
't Spoor dat riekt van mirtegroen.
Zulx doet dezen Bruîgom pronken
Met Johanna, zoet van lonken,
Zulx doet deze Bruit op heden
Aen de rechter zyde treden
Van haer' braven Bruidegom.
'k Weet wel, dat ze ook by hun huwen
Volle lichaemsschoonheit stuwen,
Doch daer geef ik minder om.
| |
| |
Denkt nu eens, hoe dees Gerusten
Samen hun verliefde lusten
Boeten, na het zoet gevry.
Denkt eens, wat vier jeugdige armen
Bly omvatten en verwarmen,
Leeft gelukkigh, Nieugetrouden.
Laet dees vreugt ook kraemfeest houden
Voor de tiende nieuwe maen.
En, gelyk ons hart uw minnen
Volgen moet, wil 't echtprys winnen;
Blyft zoo elk ten voorbeelt gaen.
Gehuwlykt den VII van Wynmaent MDCCXXVII.
|
|
Auteursrechtvrij