Gedichten. Deel 2

[p. ***1r]

Aen den lezer.

Zoo is het eindelyk daertoe gekomen, dat ik een Tweede Deel myner Gedichten in 't licht geven, en de zelve door myne eige overziening geheel en onverminkt, dat is te zeggen, in den stant gelyk ik ze gemaekt heb, den liefhebberen der rymkunste opleveren en aenbieden kon. Een Tweede Deel, zeg ik; want ik reken dus myne Gedichten, voor omtrent zes jaren te Delf by Reinier Boitet uitgekomen, en

[p. ***1v]

in den jare MDCCXXV herdrukt, voor het Eerste Deel. Dit zeg ik opdat men, dit tegenwoordigh Werk den naem ziende voeren van Tweede Deel, niet verlegen staen zou, den naem of tytel van Eerste Deel in een voorgaende boek van my nergens vindende. Doch dit is misschien van 't grootste belang niet. Zoo zal ik dan van dit Werk zelf een woort of drie zeggen, en u, Lezer, met het zelve voorts laten beworden. Het behelst dan altemael vaerzen die ik sedert de uitgave des boeks, dat ik dan voor het Eerste Deel, als gezeit is, aenmerk, gemaekt heb, en nogh noit in dus een' openbaeren Druk geweest zyn. In deze Gedichten, en misschien wel voornamentlyk in de geene die ik Brieven noem en den voorrang in dit Werk gewonnen hebben, hangen, in

[p. ***2r]

alle mogelyk juist niet, maer, ik beken het zelf, wel in sommige, de zaeken zoo wat los aeneen: zulxdat d' eene rede of onrede, zoo gy 't hebben wilt, hier en daer vry wat praetachtigh uit d'andere schynt voort te komen, en somtyts ook waerlyk zoo voortkomt. Doch dit meen ik hieromtrent een weinigh tot myne verschooning te dienen: Brieven bevatten meest een' gemeenzaemen praet onder gemeenzaeme vrienden, en die behoeft, dunkt my, juist zoo vierkant en als in den winkelhaek niet te staen. Het is daerin, myns oordeels, genoeg als men zyne meening zoo maer ront en eenvoudigh heen weet te openbaeren: en zulx heb ik zelfs door vernuften waerby ik in geen' eenen aessem, ja op geen' eenen dagh te noemen ben, zien waernemen. Dit is alles wat my thans in den zin

[p. ***2v]

schoot om tot verdediging van mynen Dichtbriefstyl by te brengen. Op de rymen van anderen aert durf ik die verschooning noch voorwenden noch hoopen. Wat nu voorts de Bruiloftsgezangen betreft, daervan heb ik dit maer te zeggen, dat men die gemeenlyk niet heel hoog gewent is te achten. Bruiloftsdichten zyn maer bruiloftsdichten, zeit men; en daerin zyn alle bruidegoms wys en degelyk, en alle bruiden kuisch en schoon, en daer hebt gy 't al. Zoo spreekt men over die zaeken en woorden. Maer ik meen evenwel dat 'er naeulyx beter gevallen, zelfs voor de beste poëten en poëzy, kunnen uitkomen dan liefde en huwlyxmin. Wil men in zulke rymschriften der waerheit te kort doen, of een' laffen en lossen toon voeren; men kan 't in gedichten op andere voorvallen veeltyts nogh al

[p. ***3r]

zoo gemaklyk doen. Daer blyven de dingen net even goet of quaet om. Altoos, ik betuig voor al de werelt, dat ik in myne Trouzangen, gelyk ook in myne andere rymen, my volgens vermogen naer de waerheit der zaeklykheden geschikt, of ten minsten de paerende gelieven, zoo ik ze in hunn' persoon en verdiensten al niet kende, dierwyze beschreven heb, gelyk ze my door anderen, daer ik met reden geen wantrou van verwachten kost, beschreven waren. Over de verdere verscheide soorten van gedichten, begrepen in dit boek, lust my niet afzonderlyk te spreken; te minder, omdat zulke doorgaens minder verwerping onderworpen zyn. Het gelieve u, gunstige Lezer, slechts overal myne kunstgebreken, waer ze voor mogten komen, met uwe toegeventheit te bedekken, en door de vingers

[p. ***3v]

te zien. Voorts verzoek ik vriendelyk, dat het u ook niet verveele de Gedichten die eenigszins kerklyk zyn, of kerklyke luiden betreffen, bescheidentlyk en wel op te nemen en ten besten te duiden, mitsgaders de zelve te schatten naer den tyt in welken ze geboren zyn. Vaer wel.