Gedichten. Deel 1

[p. 408]

Winter.

Het zuiden is te rug geweeken.

Kalisto grimt ons aen uit koude hemelstreeken.

De bulderende noordewint

Maekt al de zee ontzint.

[p. 409]

 

Men hoort de hagelbuien kraken.

 

Het ys bevloert de vloên: de sneeuvlok dekt de daken

 

En 't aengezicht van 't kaele velt,

 

Thans treurigh en ontstelt.

 

Zoo heeft Jupyns geducht vermogen

 

't Gevierendeelde jaer tot fellen aert bewogen.

 

Wat sleet men 't leven wel te pas

 

Toen 't altyt lente was!

 

Elk zie nu, tegens winterquaelen,

 

Den warmen zomer aen een' luwen haert te halen.

 

Vulkaen zy elk in dezen tyt

 

Ten Huisgodt ingewydt.

 

O Vrienden, houdt u toch verborgen:

 

Eet vleesch, drinkt ouden wyn, en laet den Hemel zorgen.

 

De zomer moet met zyn saizoen

 

Den graegen winter voên.