Gedichten. Deel 1 (1722)

Gedichten. Deel 1

(1722)–H.K. Poot– rechtenstatus

Auteursrechtvrij

Vorige Volgende



[pagina 227]
Ter zilvere Bruilofte van den heere Robert Vlaerdingerwout, en joffrou Adriana van Edenburg. Het strekk' ter eere van uw zilvre bruiloftsfeest Dat we, o gezegent paer, met een' verheugden geest, Dit zilvren bruiloftsliedt uit onze snaren stryken, Nu ge in gewenscht geluk voor weinigen moet wyken, En veelen overtreft, dien 't lot ongunstigh is. Want schoon het dik den knoop der trouverbintenis Van andren vroeger slaekt; wy tellen na uw paren Een ry van tweemael tien en vyf gezwinde jaren.
[pagina 228]
Zoo deist de prille jeugt met 's levens lent te rug: En waer de tyt oit kroop, hier was hy zeker vlug. Nu moogt gy in den rei der blyde feestelingen, Die u begroeten ('k zal van eerbren wellust zingen) Herdenken hoe de min u beide ontsteken hadt Toen gy voor d' eerstemael de huwlyxkoets betradt, En, wentelende in weelde, elkander zacht omarmde, Daer Adrianes zorg den maegdom schaers beschermde, En Robert in den schoot van zyn beminde smolt, Die al zyn minverdriet met eenen kus vergoldt; Terwyl ze, met den Mai op haere schoone wangen, By 't licht der bruiloftstoortse, een' bruigom dorst ontfangen, Ja zaligen op 't bed dat hem vernoegen kon, Wiens welbescheide deugt de fierste maegt verwon. Dat is zich reglen naer den draet der liefdewetten En huwlyxmin. dat hiet zyn schreên in boter zetten. Aldus voltrekt de trou haer werk op d' oude wys. Een wenschlyk huwlyk is een lustigh paradys. De blyschap spande noit de bruiloftsnaren strakker
[pagina 229]
Dan toen. toen hielt de zang den stommen midnacht wakker. Men hoorde een klinkent koor van stemmen onderëen: Ook deelde in zulk een' lust de trouzael niet alleen; Het scheen dat deze vreugt de gansche hooftstadt raekte, (Waervan De Groots geboorte een waerder Delfos maekte) Zoo was ze in haren schik, als hoopende op het zaet Dat door deez' echt geteelt zich thans in blyschap baedt, En brave blyken toont uit wie het is gesproten. Dus kent men best den stam aen zyne vrucht en loten. O zweetende Oogstmaent, die den bouman wel behaegt, De ruischende airen in de schuuren voert en draegt, En aen dit echtverbont uw heiligh zegel drukte, Wy groeten u, dewyl ons wenschen ons gelukte. Wy groeten u, dewyl uw zon, die d' aerde braet, Voor Robert en zyn lief zoo zacht een schaduw laet, En met een' zoeten lonk uit haere goude transsen Het zilver hier vereert met schitterender glanssen. En gy, Vereenden, die uw groene bruiloftskroon In zilvre lovren ziet verandert, ruim zoo schoon,
[pagina 230]
Laet schael en roemer nu vry omgaen, rustigh schuimen, En kommerlyke zorg de bruiloftskamer ruimen. De milde wyngaert schenke u eene nieuwe jeugt, En huw' de vrolykheit aen d' eerentfeste deugt. Zoo moet' geen ongeval uw' ryken voorspoet keeren. Zoo vulle het geluk uw redelyk begeeren, Totdat dees zilvre feest verkeere in louter gout, En gy in 't hemelryk voor eeuwigh bruiloft houdt. In den echt vereenigt den XXVII der Oogstmaent MDCXCI.

Vorige Volgende