Ter Bruilofte van den eerwaerdigen heere Gualterus Joannes van Eenhoorn, bedienaer des Godlyken woorts te Aelsmeer, en mejoffrou Geertruit van der Aer; Zullende trouwen den XXIV van wyn maent MDCCXIX.
Nu krygt de zoete Min op nyvre zinnen vat.
EENHOREN buigt met lust zich voor haer groot vermogen,
Ontsteken van den gloet dien zy verschoolen had
In 't helder diamant van GEERTRUITS lonkende oogen:
Die Schoone ontstal hem 't hart door haere frissche jeugt
En vriendelyk gelaet, dat elk tot min zou dwingen;
[pagina 202]
[p. 202]
Maer heur bescheiden aert en uitgeleeze deugt
Deên diepst den minneschicht in zynen boezem dringen.
Hy klaegt hierop zyn Lief het lyden dat hem drukt,
En smeekt om hulp en troost, maer klagen golt noch smeeken:
Totdat zyn gladde tong haer eindelyk verrukt
Door eenen gulden vloet van 't keurigste welspreken.
De Godtgeleertheit bleef hem trou ten dienste staen.
Leert, jongelingen, leert de nutste wetenschappen:
Zy brengen stille vreugt en dierbaer voordeel aen,
En voeren ons ten top der steile gloritrappen.
EENHOREN quam en zagh en won ter goeder uur.
Wie trok oit ryker loon voor edelaerdigh minnen?
O heugelyk geluk! het zoetste zoet is zuur
By 't zaligh minverbont van tien verliefde zinnen.
Toen GEERTRUIT stil den schat der kennisse overdacht
Van haer verkooren Lief, en hoe hy onder 't preeken
De kilste ziel ontvonkt, terwyl zyn stem met kracht
Metaele harten buigt en rotsen weet te breken;
Ook hoe hy manna stroit, en zielquetsuuren heelt,
Verliet ze welgetroost de woonplaets van haer' vader,
Haer moeder, zusters, en wat daer de zinnen streelt.
Hoe 't maegschap ook verbint, de trou verbint nogh nader.
Zy gaf zich zelf geheel haer' Bruigom tot een pant,
En hy geleit zyn Bruit, van 's hemels gunst verkregen,
Met zielgenoegen naer de bruiloftsledekant.
Godt kroon' hun kuisch verbont met wenschelyken zegen.
Auteursrechtvrij