Gedichten. Deel 1
(1722)–H.K. Poot[p. 203]origineel
| |
Op de wys van Toen Alexander Griekenlant.
I.
Wy zingen met verheugden zin
Ter eere van dit Paer,
EENHOREN en zyn zielvriendin
De schoone VAN DER AER;
Terwyl de herfst langs 't Haerlemsch meer
En onzen ouden Ryn
Verschaft het zoetste lenteweer
En blyer zonneschyn.
II.
't Eerwaert verstant, met min belaên,
Paert met der zeden zwier.
Breng maegdepalm en rozeblaên
En kransen van laurier.
| |
[p. 204]origineel
| |
Zoo huwt men daer 't zich niemant kreunt.
Dat 's wellust zonder schult.
De zuilen daer de trou op steunt
Zyn wysheit en gedult.
III.
Hoe wil, met dubblen hartelust,
De Helt nu, ruim zoo sterk
Na 't zacht genot van zoete rust,
Godts oogst en akkerwerk
Bevorderen en gadeslaen,
Of, heet van pinxtervier,
In 't geestelyke harnas staen
Voor Kristus kruisbanier!
IV.
Koom in, gy wort met hoop verbeit,
O Zegenaer der trou,
| |
[p. 205]origineel
| |
Die met uw tegenwoordigheit
Te Kana ramp en rou
Verjoegt ter bruiloftskamer uit,
Koom met uw' zegen in,
En zalig Bruidegom en Bruit,
Verknocht door reine min.
V.
En gy die toetreet op dit pas
Ten huwlyk, welgemoet,
Ziet toe: daer schuilt een slang in 't gras:
Godt mengelt zuur met zoet.
Welzaligh 't hart dat, als 't in druk
En zorg en kommer leeft,
Een star van blyschap en geluk
Aen 's hemels transsen heeft.
|
|