Gedichten. Deel 1

[p. 191]

[p. 193]

Bruiloftdichten.

De Bruiloft van den heere M^r. Jakob van der Lely en de weledele jongkvrouwe Maria Magdalena van Assendelft.

VAN DER LELY ziet ten lesten

Al zyn quellend minverdriet

Heenedeizen in 't verschiet:

MAGDALEEN geeft zich ten besten

Aen zyne ongeveinsde min.

'k Zagh noit zoeter echtbegin.

Wou myn poëzy nu vloeien

Als een levendige stroom

Die, langs zyn' begraesden zoom,

Kruit en klaver aen doet groeien,

[p. 194]

 

In de blyde jeugt van 't jaer,

 

'k Bond elx ooren aen myn snaer.

 

Deze feest eischt gulde rymen:

 

'k Zie vrou Venus, malsch van leên,

 

Met de drie Bevalligheên

 

En den overschoonen Hymen,

 

Van zyn' kleenen broêr verzelt,

 

Daelen uit het starrenvelt.

 

Juno kroont deez' echt met zegen;

 

Maer wie streelt die goude luit?

 

Heeft de rykbegaefde Bruit

 

Dus Apolloos gunst verkregen?

 

Deze schoonheit, deze leest

 

Brengt verwarring in myn' geest.

 

Neen: 't is Erato wiens leden

 

Als MARIAES leden zyn,

 

Kuisch van binnen, schoon van schyn;

 

Even mild van aerdigheden,

 

Even rustigh, vroeg en laet.

 

Hoor wat toon de Zangster slaet.

 

LELY, zeggen haer gezangen,

[p. 195]

 

Laet de rechtsgeleerde blaên

 

Nu een wyl met vrede staen.

 

Hoe heeft u de Min gevangen!

 

Wech nu met die strenge vlyt:

 

Venus heeft al meê haer' tyt.

 

Hoort gy wel, hoe beide uwe Ouders

 

Wenschen, dat uw lachend kroost

 

Hen verheug' door zoeten troost?

 

't Gulden echtjuk past uw schouders.

 

Kus dan vry uw wederhelft,

 

D' altytzedige ASSENDELFT:

 

'k Zie 't haer' Vader wel behagen,

 

Die door deugt en kloek verstant,

 

Met de Katoos van het lant,

 

Stadt en Staet helpt onderschragen;

 

'k Merk ook, hoe Kupido lacht

 

Daer de ledekant u wacht.

 

Laet de zorgen slechts verstuiven.

 

Vest en bou uw loflyk huis,

 

Onbelaên van druk of kruis.

 

D' eendragt van de tortelduiven

[p. 196]

 

Hou hier stant, van jaer tot jaer.

 

Nimmer treur' dit vrolyk paer.

 

Dat de Bruigom in zyn trouwe

 

Geen' befaemden Gracchus wyk':

 

Ook stae d' eerbre Bruit gelyk

 

Met Admetus brave vrouwe;

 

Doch een veel gewenschter kans

 

Vall' hun toe uit 's hemels trans.

 

O wat hoor, wat zie ik garen

 

Dat een manshooft Nazika,

 

Dat een vrou Sulpitia

 

Altyt trachte t' evenaren!

 

Nieugetrouden, leert met vreugt

 

Elk verplichten aen uw deugt.

 

Zoo de geest der profecyen

 

My dan heden niet begeeft

 

Zult gy out en afgeleeft

 

U nogh in dees trou verblyen.

 

Dus zong 't bloet van Mnemozyn.

 

Neemt dat echtliedt aen als 't myn.

MDCCXX.