Gedichten. Deel 1

[p. 175]

Gelukkigh Ongeluk.

Och, onder wat rampzaelge star

Ben ik ter quader uur geboren!

O uur, die ik verwenschen dar,

Kost gy me in myn geboort niet smoren?

Myn lief, de trekster van myn' zin,

Veracht myn min.

Gewislyk heeft Lachees, niet stil,

Myn' levensdraet, al t' onbezonnen,

Op eene dikberoeste spil,

Van zwarte jammerwol gesponnen:

Myn lief, de trekster van myn' zin,

Veracht myn min.

Gewislyk heeft een bange nacht,

Vol spoox van helsche Razernyen,

[p. 176]

 

My, arrem schepsel, voortgebragt,

 

In 's werelts allerdroefste tyen:

 

Myn lief, de trekster van myn' zin,

 

Veracht myn min.

 

 

 

Zoo klaegde ik, maer al heel niet lang;

 

Want Febus en de Zanggodinnen

 

Vertroostten my met dezen zang,

 

Van Helikons bebloemde tinnen:

 

Uw lief, de trekster van uw' zin,

 

Verdient geen min.

 

 

 

Vaer wel dan, wreede; ik haet uw' naem.

 

De hemel wil het my vergeven

 

Dat ik uit min, die ik my schaem,

 

Oit yvrigh t' uwaert plagh te streven.

 

Een zoeter queekster van myn min

 

Beheerscht myn' zin.