Gedichten. Deel 1

[p. 127]

[p. 129]

Minnedichten.

Klagt.

Een abel Nimfelyn, dat d'eêlsteschoonheit tart,
(Als dragende in een lyf, waerop natuur magh bogen,
De fierheit van Diane en Venus minvermogen)

Houdt in den doolhof van haer schoonheit my verwart.

Zoekt iemant 't Godendom, of waer het woont en mart;
Welsprekende Merkuur is in haer' mont gevlogen:
Minerva in haer brein: Kupido in haere oogen:

De strafheit in haer borst, tot myn verdriet en smart.

Wat schept myn zuchten dies aen doove rotsen, steenen,
Al ooren! welk een tal van monden, die myn weenen

Nabauwen, daer zy bet versteent blyft dan een rots!

'k Zou zelf de dartle Min myn schreien naer zien rechten,
Omdat noit schichten op haer hart hart kunnen hechten,

Waer 't onverboôn door 't lot en in de magt eens Godts.