Gedichten. Deel 1

[p. 119]

Op het Verjaren van joffrouwe Geertruit van Gyzen,
Echtgenoote van Alandus Duim.

O GEERTRUIT die thans met genoegt

Een jaer by tweemael twalef voegt,

Wy huwen keel en snaren
Op uw gewenscht verjaren.

Wat riep men, uw geboort ter eer?

De buurt telt een zoet meisje meer.

[p. 120]

 

Wat zal men nu haest hooren?

 

DUIM is een zoon geboren.

 

Laet hierop 't zorgen buiten staen,

 

En eenen roemer ommegaen,

 

Ter kim toe vol geschonken.

 

Koel nat kan 't hart ontvonken.

 

Zoo waerlyk zende 's hemels Heer

 

Op u zyn' milden zegen neêr;

 

Zoo waerlyk zy uw wezen

 

Lang by uw' gâ geprezen.

 

En als gy dan eens hebt volstreên

 

Voere u een engel, van beneên,

 

Naer 's hemels heldre plekken,

 

Om Gode een lust te strekken.