Gedichten. Deel 1

[p. 117]

Op het Jaergetyde van joffrou Kornelia van Lis.

Pryst de Bloeimaent, ze is te pryzen;

Maer heft van 't gebloemt niet aen.

'k Zal u jeugdigh Mailis wyzen,

Daer de bloemen doof by staen:

Mailis, schooner dan de biezen

In eens Vlietgodts natte pruik:

Mailis, dat Apol zou kiezen

Voor den groensten lauwerstruik.

't Groeit niet wilt en woest langs 't water

In een wout. o neen: dit Lis

Staet daer 't van Silvaen noch Sater

Nimmermeer te plukken is.

In de Maimaent is 't geboren,

Op den dagh die thans verjaert.

Maer wie is het? dat we 't hooren.

[p. 118]

 

Zulk gewas is 't wassen waert.

 

Dat 's KORNELIA dan waerdigh.

 

Riekt de bloemen: ziet haer' gloet.

 

Is 'er ergens een zoo aerdigh?

 

Is 'er ergens een zoo zoet?

 

Toen dees maegt eerst tradt in 't leven

 

Zegt men dat de Dageraet

 

Haer een' blyden kus quam geven

 

Die nogh op haer kaekjes staet.

 

Hy vereerde haer twee zonnen,

 

Die, beî, stralen dat het smart,

 

En verlichting brengen konnen

 

In eens minnaers quynend hart.

 

Doch haer boezem schynt bevrozen:

 

Zy bespot elx minnepyn.

 

Jammer is 't dat frisse roozen

 

Dik zoo taei te plukken zyn.

 

O hoe zaligh zal hy wezen

 

Die naer 't huwlyxledekant

 

Met dees Schoone, waert geprezen,

 

Heen zal stappen, hant aen hant!