Gedichten. Deel 1

[p. 112]

Geboortezang ter eerste Verjaeringe van joffrou Sara Oudaen,
Dochter van den heer Jan Oudaen en joffrou Maria Bredenburg.

Eenjaerigh kintje, zie, ai zie;
Uw jaerzon ryst in 't oosten,

En eischt dat elk u zegen biê,

Dies laet uw jongkheit troosten.

Wy, die slechts ouder kinders zyn,

Zyn bly indien van leet noch pyn

Uw teder hartje quyn'.

[p. 113]

 

De Hemel kroone u, al uw' tyt,

 

Met voorspoet en genade.

 

Uw leven, Gode toegewydt,

 

Zy recht, en buiten schade.

 

Gy wort, zoo verre van bedrogh,

 

Gevoedt met kuisch en eerlyk zogh;

 

Gedenk die weldaet toch.

 

 

 

Zoo zult gy uwen vasten stap

 

Bestieren naer de reden,

 

Versiert met Vaders wetenschap,

 

En Moeders heusche zeden.

 

Uw Vader pryst de reine deugt.

 

't Gaet wenschlyk als de zoete jeugt

 

Der oudren hart verheugt.

[p. 114]

 

Wat ryker heil is hem bereit

 

Die dan uw hant zal trouwen,

 

En dus geniet in veiligheit

 

De glori der jongkvrouwen!

 

Schoon Maegdeke, dat kintsch gelaet

 

En wezen, 't geen zoo vrolyk staet,

 

Leert minnen, vry van quaet.

 

 

 

Maer 'k sluit myn kort geboorteliedt,

 

Men mogt uw wieg ontrusten,

 

En gy verstaet myh klanken niet:

 

Doch streelt gezang uw lusten;

 

Zoo keer, o SARA, bly te moe,

 

My een onnozel lachje toe,

 

En houd myn doen ten goê.

Den VII in Wynmaent, MDCCXVIII.