|
| |
| |
| |
| |
| |
Kristus tot de Kerk.
Beminde Tortelduif, liefwaerde Sulamite,
Zie hier uw' Bruidegom verschenen op uw' wenk.
Daer gaet, opdat men my geen valsche min verwyte,
Daer gaet geen uur voorby dat ik niet om u denk.
Ik zagh u onlangs met die gulde keten pronken,
Die wel op 't schoudersneeu van Sions dochter past;
Ik zagh, o zoet gezicht! uw lieflyke oogjes lonken,
Twee heldre zonnen in een' hemel van albast.
| |
| |
'k Dorst hierop, als gy weet, by nacht uw deur genaken,
En schomlen aen den ring met myn gewoone klop.
U heugt gewis dat ik dit smeekgerucht ging maken:
O Schoone, doe my op. o Schoone, doe my op.
Gy laegt 'er, warm en zacht, in weelderige veêren;
Uw minnaer most, helaes! in koude en regen staen:
In koude en regen staen, of zonder troostwoort keeren:
De Liefste had haer' rok, haer sierkleet, afgedaen.
Niet, overzuivre Bruit, dat wy, van haet gesteken,
U dit toeduwen: neen. de liefde denkt geen quaet.
Maer 't valt gemeenlyk zoet na ramp van ramp te spreken;
Want dat verheft de vreugt tot in den hoogsten graet.
Wie zoude om zulk een Bruit geen harde nepen lyden,
En willigh toetreên in het aenzien van de doot?
De liefde wil, als 't naeut, geen' bangen afgront myden:
Zy streeft met fiere schreên door vier-en waternoodt.
O eeuwge liefde, hoe roert gy myne ingewanden,
Als ik myn Lief aenzie die 't schoonste schoon verdooft!
O Koningsbruit, hoe woelt myn hart in uwe banden,
Myn hart, of immers 't hart dat gy my hebt ontrooft!
Trek nu dit kleet eens aen dat ik zelf heb geweven,
En zelf in purper stak, om 't u eens aen te biên.
Trek aen. wat dunkt u nu? hebt gy van al uw leven
Wel keurelyker stof en schooner root gezien?
Dit zy myn morgengaef. hiermeê zult gy braveren
Als u d' aenstaende feest met bly geschal ontfangt;
| |
| |
Als ge in uw ouders hut niet langer zult verkeeren,
Maer by den Koning die naer uwe min verlangt.
Hier minzaem op gekust; 't is toch de tyt der minne,
En zie het huis dan eens waerin gy woonen zult.
Myn Vader zei: keer rasch met uwe Trouvriendinne.
Ik weet hy ons al lang verwacht met ongedult.
Daer ryst een schoone stadt in 't ryk der eeuwigheden,
Een koningklyke stadt, zy hiet Jeruzalem,
En spant de stedekroon van al de groote steden,
Gelyk het Salem wint van 't nedrigh Bethlehem.
Het weerlicht 'er van jasp, saffieren, esmerouden
En eeuwigblinkent gout daer 't zonnegout voor wykt.
Godts weelde lust het daer steets open hof te houden,
Terwyl ze disch by disch met hemelspys verrykt.
Ook is 't 'er altyts vreê. men schuilt 'er voor geen boozen
In een gesplete rots; de boozen zyn 'er niet.
Wat wort 'er dan verricht? men stroit 'er versche rozen
In onze bruiloftzael, doorgalmt van liedt op liedt.
Daer zal uw woning zyn. in die welzaelge wyken
Verwacht u 't burgerrecht tot eene burgeres.
Help Godt, hoe na wil 't ryk des lichts van vreugt bezwyken
Op d' intrê van zulk eene aenminnige Prinses!
Hoe zal de feestmuzyk der blyde hemelkooren
Uw zinnelyk gehoor innemen en verzaên!
Hoe zult ge u van de stadt verwellekomen hooren,
En van myn' Vader, die ons dus zal tegengaen:
| |
| |
Het is geen wonder dat de vyant menigwerven
Dees schoonheit vryen quam met een bedrieglyk hart;
Maer in de mannen koos zy witte en roode verven
(Dank heb haer goede keur) voor 't ysselyke zwart.
Dan zie ik, dunkt my, hoe hy, schriklykaen 't vergrammen,
Een kromme speer in klem van zyne yuist besluit,
En door hooftschuddingen de werelt uit haer krammen
En naven wrikt, daer 't al verbleekt op dit geluit:
Beef, wie gy zyt, die myn behuwde dacht t' ontluisteren;
Verwacht een' blixemschicht op uw' verwaten kop,
En een gevangkenis van onontsluitbre kluisteren,
In 't noit verlichte dal. myn gramschap stygt in top.
Zoo zal myn Vader uw volschapenheên waerdeeren,
En zweeren, dat myn trou niet ydel zy besteet.
Zoo zult ge by den rei der englen triomferen.
O englen, maekt myn lief een' krans van palm gereet.
En gy, myn Koningin, laet ons van d' aerde ryzen;
De hemel reikhalst rede en hoopt op onze reis.
Ik zal u, hant aen hant, langs frisse paradyzen,
Invoeren in de vreugt van 't eeuwigh ryxpaleis.
Daer zult gy deelen in d' ontelbare errefschatten
Die ik voor u, voor u alleen maer heb vergaert.
Daer zal myn rechterarm uw' blanken hals omvatten.
Welaen dan, Echtvriendin, ga met my hemelwaert.
|
|
Auteursrechtvrij
