Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
DBNL Logo
DBNL Logo

Hoofdmenu

  • Literatuur & Taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taal
    • Limburgse literatuur
    • Friese literatuur
    • Surinaamse literatuur
    • Zuid-Afrikaanse literatuur
  • Selecties
    • Onze kinderboeken
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • E-books
    • Publiek Domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Gebruiksvoorwaarden
    • Hergebruik
    • Disclaimer
    • Informatie voor rechthebbenden
  • Over DBNL
    • Over DBNL
    • Contact
    • Veelgestelde vragen
    • Privacy
    • Toegankelijkheid
Gedichten. Deel 1

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (3,70 MB)

XML (0,45 MB)

tekstbestand






Genre
poëzie

Subgenre
gedichten / dichtbundel


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

 

Gedichten. Deel 1

(1722)–H.K. Poot

Vorige Volgende
[p. 33]origineel



illustratie

's Heilants Hemelvaert.

 
Laet ons van Godts Zoon beginnen,
 
Die, gedaelt van 's hemels tinnen,
 
Adams kroost herleven deed;
 
En, voor d' oogen zyner Tolken,
 
Met een koets van lucht en wolken,
 
Naer den hoogsten hemel reed.
 
Hy, Godt zelf, der vroomen wenschen,
 
Woonde by 't geslacht der menschen,
[p. 34]origineel
 
Nu verlost van 't helsch verdriet:
 
Tot dat hy, na 't kort verblyven,
 
Op den heuvel der olyven
 
Zyne jongste stappen liet.
 
Henoch hadde oprecht gehandelt,
 
Voor Godts aengezicht gewandelt,
 
En bleef nogh stantvastigh staen;
 
Dies de vlugge Cherubynen
 
Hem in 't licht der Serafynen
 
Voerden, boven zon en maen;
 
Ook Elias, die Godts winken
 
Volgde, zagh den aerdtkloot zinken
 
En al wat beneden lagh,
 
Want in weerlicht, vier en straelen
 
Voer hy naer de hemelzaelen
 
Daer het Helizeüs zagh:
 
JEZUS, boven zyn genooten
 
Met Godts balsem overgooten,
 
Klimt, in heerelyker stant,
 
Overlaên van starrekroonen,
 
Op den hoogsten troon der troonen,
[p. 35]origineel
 
Aen Godts ryke rechterhant.
 
Op de vleugels van de winden
 
Vaert de Troost der godtgezinden
 
Naer zyn eigen ryxpaleis.
 
Wat had 's Heilants zegewagen
 
Een gewicht van heil te dragen
 
Op die snelle hemelreis!
 
't Hooft der Palestynsche steden,
 
Hem zoo nydigh, zakt beneden
 
Met de kruin van Golgotha
 
Voor zyne opvaert, ryk van luister.
 
Hoe verschillen pael en kluister
 
Van dees glori zonder gâ!
 
Thabor heeft Godts Zoon, ons leven,
 
Met zyn schoudren opgeheven,
 
Daer hy blonk van straelent wit
 
Waerby zich de Mont der wetten
 
En de prins der Zienders zetten,
 
Maer wat haelde dat by dit?
 
'k Magh om d' opvaert hier vergeten
 
Hoe hy, vorstlyk opgezeten,
[p. 36]origineel
 
Eens zyne intrê deed in Stadt
 
Toen zyn veulen op gewaden
 
En gestroide dadelbladen
 
Stil en vreedzaem heenetradt.
 
Kortsontsloote hemeldeuren,
 
Opent u, ontsluit de geuren
 
Van het weeligh Paradys.
 
Laet den Vader, met verlangen,
 
Zyn' beminden Zoon ontfangen
 
En vereeren met den prys.
 
Gy, getrouwe Kristgezanten,
 
Die aen alle wereltkanten
 
's Heilants leer verbreiden zult,
 
Is uw Trooster opgenomen;
 
Daer zal weêr een andre komen.
 
Neemt, ai neemt een wyl gedult.
 
JEZUS zal ook zelf na dezen
 
Weêr verschynen in dat wezen
 
Daer hy mê naer boven vaert.
 
Zaligh zy, die op 't genaeken
 
Van zyn toekomste altyt waeken.
 
't Eeuwigh leven is 't wel waert.


Vorige Volgende