Dichter en boer. Hubert Korneliszoon Poot, zijn leven, zijn gedichten

[p. 393]

Berouw. Dit en het volgende gedicht ‘Rechtvaardig en goedertieren’ zijn geschreven voor het Werelttoneel, resp. i, p. 121 en i, p. 543, onder het lemma ‘Goetaerdigheid’.

Berouw

De godloosheid, die nooit naar boven ziet,
en hier zo graag een eeuwig huis wou bouwen,
bemoeit zich met de staat der ziele niet,
en acht het nut^* maar pijnigend berouwen
voor zotternij, en een te vroege hel^*.
Zij zou te no haar wellust laten steuren,
en weet niet dat een zalig zielgekwel
de sleutel draagt van Gods genadedeuren.
Haar dwaasheid ziet de dingen avrechts in;
vooral die deugt en heil en hemel raken.
Hoe kan men ooit met een verdwaalde zin^*
de stille ree der zoete rust genaken!
O gij, die u met God verzoenen wilt
of met de mens misschien door u beledigd,
omhels 't berouw: hier dient geen tijd gespild
totdat gij u in 't einde voelt bevredigd.
De toornegloed die ons verteren wou
wordt best geblust met tranen van berouw.

* nuttig

* nl. al op aarde

* van God afgedwaald gemoed

Rechtvaardig en goedertieren

Als God de wereld straf bereidt
ontmoet ons zijn rechtvaardigheid
wel fier, maar geenszins wreed van wezen:
en dan verkeert ze, op zee en land,
nog met zijn goedheid, hand aan hand.
Wat onheil staat de mens te vrezen?
Gods recht voert wel een evenaar^*,
en weegt ons doen: doch wonderbaar
wordt het verkloekt^* door zijne liefde.
Die troost, waar 't zijn kan, welgemoed,
de lichtste schaal met gunst en bloed
van Hem dien 't nutte haatpunt griefde^*,
en deze^* heffen, t' onzer baat,
de schaal omhoog van alle kwaad.

* weegschaal, met twee schalen

* (a.h.w. door list) overwonnen

* Christus aan wie het op zichzelf goede aanwijzen van wat gehaat moet worden toch pijn deed.

* t.w. gunst en bloed