De poppen van het Abbekerker Wijf

[p. 131]

Taalfiguren in AX en OX

1

P bedwingt de willekeur door haar te benoemen. PX handhaaft de wanorde door haar te behandelen als kosmos. PX sr. herinnert zich nog het woord natuurrecht.

Anon. H denkt in ideegetallen. Anon. X & IJ houden van puzzelen, cryptogrammen & legkaarten, Anon. X2 & 3 van hoge konsentraties cijfers en letters zondermeer; op den duur kunnen zij niet meer zonder.

MX zegt: Getallen hebben hun eigen ideologie, QX: Getallen zijn hun ideologie, N Xaverius X spreekt van ‘besmet cijfermateriaal’. (Waarvan akte.)

E kijkt (een feit!) en kijkt zich rijk. B kijkt zijn spiegel in scherven en alles wat zijn brekend oog ziet. (Wat hij niet ziet kijkt hij niet.)

W ziet in de A nog steeds een os, in de O een oog dat kijkt of terugkijkt. P ervaart de letter Z als een nederlaag.

N plukt een vrucht van een boomdiagram, een sappige appel bijvoorbeeld en verleidt er een vrouw mee of een travestiet. NX studeert levende talen en noemt zich Evo, soms ook Ivo of Eva.

[p. 132]

Ook CX wil een naam, denkt aan Crito, Cratylus, Criterion, &c, maar zijn onomatotheet wijst het af, wil enkel een gesloten O, van onan, onoma, onomatopee of on. Hierop draait C zijn X als een zandloper om.

PZ jr. schrikt voor geen mismaakte taalfiguur terug: alles is goed als het zijn naam maar draagt en overdraagt. En zie, zijn nakroost, hoe gedeformeerd ook, noemt hem vader, een enkele zelfs vader der vaderen of god-de-vader en men is het er over eens dat hij er heeft uitgezien als zij.

OQ veracht tekentaal, wenst alles letterlijk figuurlijk & cijferhard.

WP relativeert alle cijfers, alle letters, ongeacht hun volgorde. WQ schudt het alfabet dooreen en kiest zich een nieuwe dagnaam. (Houdt deze echter geheim.) Waarvan akte.

PO beleeft iedere mededeling als poëzie en zie, het is poëzie. Ook PU beschouwt de letter Z als een nederlaag. Waarvan akte.

ZU gaat over tot de orde der literatuur.

[p. 133]

2

A acht zich (bij voorbaat) bewezen. P ontbreekt het aan tijd om zich uit te leggen (ab ovo). PS verklaart zich eeuwig nader en raakt al verder van huis (en van zichzelf).

M ziet de zon als een karakter, de wind als een hypotese en het leven als teorie. (Waarvan akte.) ML kleedt zich in historiese littekens en plant een opa op z'n neus.

TE beschouwt het feit dat de dag & het licht voor iedereen zijn als demokraties en dat de zon voor niets opgaat als socialisties. TX voelt zich zo langzamerhand de enige socialist op een onbewoond eiland. (Waarvan akte.)

TU Xaverius X voelt zich opgenomen in de reidans der tijden. Hij ervaart iedere uitspraak als pure poëzie.

Met R is het slecht mosselen eten, vooral als er vitamine C in in de maand zit (van mei tot augustus). Hij wenst u dan de t. En natuurlijk krijgt P het, die het al lang onder de leden heeft.

N ervaart dagelijks de nadorst van anderen en laaft zich vergeefs aan solidariteit. Op den duur raakt hij aan zijn solidariteit verslaafd (evenals NX, die er een roeping van maakt, of een beroep). O krijgt al een droge keel als hij eraan denkt.

[p. 134]

Ook voor K is de wereld boeiend als een boek, maar het boek mag niet meer kosten dan f21.50.

KX is bereid het dubbele te betalen voor een witte bladzijde.

BZ aarzelt opnieuw tussen privé-massa en kollektief-ik. Beide wachten op hem (& U). U gaat echter over tot de orde der literatuur. Waarvan akte.

[p. 135]

3

M ontdekt tot zijn verrassing dat er een mens in de mens zit en onthult zijn ontdekking aan MP, die zegt dat het voor iedereen opgaat behalve voor hem: wie in hem gezeten heeft staat voor hem, in levenden lijve. (Waarop M zich doodschrikt en P ontheemd achterlaat.)

J zegt tegen P: De mens in de mens is bij ieder dezelfde, behalve bij mij - jij bent mijn mens. P: Ik herken je niet. (Waarop J zich doodschrikt en P ontheemd achterlaat.)

NH zegt: De mens die uit de mens naarbuiten treedt is geen mens, de mens die alleen achterblijft is geen mens.

TP zegt: De mens bestaat niet. IP ontkent dit, wijst op zichzelf. (EP taxeert hem met een plusminusblik en ontkent wat hij ziet (niet); wat hij niet ziet ontkent hij niet.)

AL koopt een hond om voor hem te huilen en leeft zelf vrolijk blaffend verder. De hond van OE wast zijn ogen in onschuld en neemt opgewekt fluitend de benen.

Mannix is 'n boom van een Ix en droomt steeds meer vogels in zijn kruin. (Een arend van lucht vliegt metterdaad op en wiekt weg.)

RO Korz is jurist in Madurodam, ontbindt lilliputwetten en

[p. 136]

andere verbanden. PQ Quax speelt de vrolijke sportvisser, vist in het niets (en vangt iets). Waarvan akte.

AX legt alles & iedereen de gelijkheidsstraf op. BX differentieert zichzelf, bij voorkeur in anderen. CX wil niemand op z'n nummer zetten en degradeert hem tot naam. Daarna honoreert hij de naam met een nummer. C²N sluit met PX een taalpakt af: zijn naam staat garant voor zijn naam. (Waarvan akte.)

EP Fox voelt zich net een oude wandelende jas zonder man of vrouw erin. Zum P huurt alvast een graf voor 5 dagen en slaapt erin om te wennen. Zijn woord is zijn wet, ook daarná. (Amen.)

PX zegt: Let op mijn woorden/zijn woorden. En gaat over tot de orde der literatuur.