Persoon/Onpersoon

[p. 133]

Gezelschapsspel

De oliepijpleiding van Ibn Saoed van Saoedi-Arabië naar

Aristoteles Onassis en Socrates Onassis en Plato Immanuel Friedrich Onassis,

is éen langwerpige oase van hilariteit.

Turkish delight, melk van citroengele slavinnen,
melk zoeter dan alle westduitse medicijnen,
T.E. Lawrence-jes, echt groen gras,
popjes van duim en regen,
zandrozen van iedere klank en kleur,
mytologische mitrailleurs,
claxons van heuse trommelvliezen,
mensvormige gedachten om mee te spelen,
hadji's en farao's,
een muis als een Israëliet.

Zo vreedzame oorlogen zijn vriendelijk als een gezelschapsspel:

het schenken en nemen van zeeën, het importeren van

eilanden, het bellen blazen als homerische hemelen, - ja,

zo vreedzame oorlogen helen als wonderolie,
als olie van ononderbroken hilariteit.

Het westen traant als een kleine om 11 u 33 geboren christus,
het oosten pinkt een maan als een groene, om 11 u 33 voor chr. geboren Mohammed;
maar Aristoteles Onassis en Socrates Onassis en Plato Immanuel Friedrich Onassis
reikt zijn 2.568 km lange hand aan Mohammed ben Ali Ibn Saoed van Saoedi-Arabië.

[p. 134]

 

Overdreven rood ligt Egypte in zijn zonsondergang,

 

overdreven wit ligt Groenland in zijn sneeuw,

 

maar een jong faraootje van ijs en een eskimootje van zon

 

bouwen een sprookje uit 1001 nacht.

 

Zij roepen hun vader aan. Maar dichters hebben geen vader.

 

 

 

*

 

En de Geïllustreerde Man? Met geografische ogen zonder

 

oogleden ziet hij het aan.

 

Een pijpleiding is zijn horizon in het oosten,

 

een praktische filosoof zijn 2 m 68 chinese muur in het westen.

 

Hij zwemt door het zand als een vis. De zon van stookolie

 

is hem te warm, zijn vinnen van eelt zijn versleten.

 

Hij legt zijn oor aan een bron (als een oor).

 

 

 

Zijn oor is een oase.