Persoon/Onpersoon

[p. 132]

Roodkapje, een sprookje

Roodkapje, klein sprookje, een mandje met versgeplukte elektronen aan haar arm,
glijdt over zijn borst als over een fabrieksterrein.
Ze is een kleine onschuldige wolvin op rolschaatsen.
Zojuist heeft ze haar laatste kinderdroom gedood, een grijze

oude dame die aan ischias leed.

Nu is ze op weg naar huis, waar haar een nieuwe boze droom

wacht, een volwassen droom,

die haar zal achtervolgen zoals een boom die een roos achtervolgt

Dag Roodkapje, zeg ik, als ze binnenkomt.