De geboorte van een geest

[XI]

Ik zeg: ‘Het is geen beeld, jongen, met je stoeltje rechts en je dodenzwaai links.’ Hij zegt: ‘Wat zou ik er dan aan moeten doen, Henk?’ Ik zeg: ‘Je stoeltje in het midden, en dan aan allebei de kanten een dodenzwaai. Dan heb je een bééld. Je hebt een mannetje meer nodig voor twee dodenzwaaien, maar het moet toch

[p. 258]

ergens op lijken!’ Hij zegt: ‘Dat is misschien niet zo gek gezien, Henk.’ Wat doet ie? Hij pikt mij m'n beste meid af, voor die tweede dodenzwaai... Liefde is de grootste ellende in ons vak.

Het vak op zichzelf is niet zo moeilijk. Aan je tanden hangen kan iedereen, en aan je hielen hangen kan iedereen leren... Een ongeluk gebeurt als je onder het werkje tanden niet op mekaar houdt, want dan valt de ander... Wat ik moet hebben zijn meiden, die het de gewoonste zaak van de wereld vinden dat ze de tanden op mekaar houden. En dat soort groeit in de Jordaan en op Wittenburg. Ik ga nu weer adverteren voor mijn school, en ik adverteer in Het Parool, Het Vrije Volk en De Waarheid. Maar weet u waar mijn sterren vandaan komen? Van De Waarheid meneer. Van de koekfabriek en het naaiatelier.