De geboorte van een geest
(1974)–Sybren Polet–
Auteursrechtelijk beschermd[X]Zwarte Piet, met zijn hoofd voorovergebogen, liet zijn drankadem walmen in Karel's gezicht... Verward en springerig van gedachten stootte hij, met fellen nadruk in zijn argwanende gromstem op enkele woorden, uit: - Ga wég... niks gedaan, haur!... Ga wég... hij frat niet... Dát was 'n kneibel... Frans Rosier!... Heb nooit-nie deurgetimmerd... al hei-je 'm an se rooje sik getrokke... Ga wég! Even kneep er een benauwd hijgen van de borst; toen klonk de schooiersstem weer op: -Ga wég... dát was me beste gawwer... meer as... as twintig jantjes geleje... bij Lammetje Sondag... Vraag Rooie Luuk en Lange Luuk en de jonges... Piet de Metraus,... Nelis en Nooy... met se lamme seroeang!... Toe ... toe ie se-eige feur de baserool heb gek gehoufe... Dát was 'n bloedsiener... stong de flik vol fan temee... Maar nie jofene!... Fraag Groninger Jo... Die hing d'r 'n half feur se bast en se liepe d'r soo in... doodgewoon! Ga wég! Fraag Matje... fraag de Lange... fraag de Londense Lewie... Ga wég kerel... die fersting de linke pinose... die feberde fakkeltjes... | |
[pagina 256]
| |
Ha-ha-ha... koper-groen seit-ie... gooie jullie in me frete... Haha-ha... so hep-ie de bewakers genome... kopergroen... ha-ha-ha! Dié heb... heb... se sussie in de nek gebete... toen-ie effe fijf jaar was... die seibelant! Zwarte Piet grinnikte al duivelscher in het donker, wreed, terwijl Karel angstig begon te luisteren. -Wà bi jij feur 'n kneibel?... 'n Kwijlebabber!... 'n Niks!... Jij bin 'n glazewasscher... Nou... ka jíj 't hellepe dâ eens... eens in 't weekie je ladder omfalt... hahaha... pirdoes op 'n gekloft niesse... hahaha!... Ga wég... bij Lammetje toen... fraag Nobele Piet maar... in 't Sint-Annestraatje... in 't rotte steegie!... Nou hep ikke schriebes... maar toe... toé had ik dorst... Nou... as... as je ladder omfalt... nou... dan blijf-ie 'n weekie legge... hahaha! Ka jíj 't hellepe?... Ga wég!... Jij bin 'n lamme buiser... 'n rotteraar... Jij durft niet eens pooie... kedin!... Maar Haarlemsche Frans... sie je se ooge nie?... Hu ... wâ fuil keek-ie... of-ie... of ie je soo temêe deurmidde snêe... Net as... as Rosse toen... Net as Gerrit fan Lammetje... d'r kerel... Die het bloed motte sien... Ga wég!... Die het se de nekke afgekorrefe... al kreeg-ie 't gele mutsie mit de lap... 'n half jaar... 'n half jaar kechot... in de petoet... hu!... Fraag Mie Godin maar... bij Lammetje... Karel rilde. Hij had al zooveel gruwel- en griezelverhalen gehoord van Frans Rosier. En langzamerhand was hij gaan begrijpen, in al zijn eigen ellende, dat die kerel compleet sj oeg geweest was. Daar had je nou die Frans Rosier, die niet vrat en wou sterven van den honger, omdat hij dacht dat ze hem in het gevang vergiftigen gingen met eten... -Ja-ja... die deê maar soo... die goocheme sauger!... gierde met een beestelij k-ruw gegrinnik Zwarte Piet... Hij konkelmonkte 't Ga naar voetnoot+ | |
[pagina 257]
| |
gebefte gajes en de affekate!... Heb-ie nooit-nie in de merode gesete!... Hij had altoos de boot fersuimd, die geschefte knul... Ga wég! ... Hij had meer in se knar as jij en ikke... de heele sj ekelaaiwage had-ie beet... en nou hou ik tug self me klefier op hè?... Bí 'k 'n luisige bedelaar, bekneisd! ... Ge wég... Frans was kedin... die heb ieder vogeltje se feere kenne knippe... Most nog 'n bofemees... meester gebaure worde... die hem leî... al kreeg hij 'n haaie drukkert... al kwam-ie banjer... Die was edelfolk... ga wég... Die douwde 'n... 'n half ijser in se linker-handschoen as... as-tie bokste mit Lekkere Liese uit de Rembrandtkuil... mit Raffe Mendes... en op 't ouwe Amstelfeld... Karel gromde: -Leg nou nie te ijle... Lord Vergroot-glas... en hou nou je olmse bakkes maar dicht en adem deur je neus, beisko!... Die feur gek gebore is, kâ nie betere... |
|