De geboorte van een geest

[VIII]

Ondertusschen wasser een hoop die dreygden het huys van den Heer Hoofd Officier te willen plunderen. Sijn huys was rontom omcingeld ende beset van 't gemeen; hy verzogt zeer beleefdelyck ende met goede woorden om door te moogen gaan, dat zij eyndelyck toelieten. En op de stoep gekoomen zijnde, sprak hy haar met ongedeckten hoofde vriendelick toe en zeyde Mannen, wat wil je hebben? Wat manqueert UW Segt het vrij; wij willen UE helpen, en den burger by syn previlegie en voorregten mainteneeren.

Daar op riepen zij: het begraaven moet af.

Wel mannen, zijde hij, dat is af; dat hebt gy na UE zin. Is 't nu niet wel?

Neen, zijden zij; het trouwen moet ook aff (sy wilden seggen het geld geeven dat op t' trouwen gesteld was), ofte wilt gij dat wy soo bij malkanderen sullen loopera als de honden? Wij willen al den duyvel aff hebben; de coffij ook, en al watter sinds 20 jaaren op is gekomen. Wat duyvel of je wel meent de beurgers en al 't volk te villen! Soo niet, gij sult nu sien wat Jan Hagel doen kan.

Wel mannen, zeyde den Officier daarop, dat zal altemaal afraacken, weest maar tevreeden; zij dt maar gerust. Geef maar wat tijd en gaat maar vryelyck daarop yder na zyn huys, alles sal dan welgaan.

Ondertusschen warender onder de hoop die zijde: hoe fyn singt dien hont nou, hoe zit hij nu op met hangende pootjes! Wy sullen se nog wel anders leeren.

Ondertusschen stapten 4 a 5 van deeze onbeschoften de stoep op na den offecier en zeijde: Jy kaerel of schout, wat dat gy zijt,

[p. 133]

set je hoed maar op en segt ons, wil je niet dat oase maats, die daar over in dat huys worden vastgehouden, aanstonts hier by ons komen, ofte anders zal 't UE huys aanstonts gelden.

Wel mannen (seyden den Officier) wat heb je daar aan dat gijlieden mijn huys schendt; je hebt immers alles naar jou sin; alles is af, het begraaven is al te niet gedaen, en men sal alles stellen soo als gijlieden dat wilt hebben. Weest maar te vreeden en zyt gerust, ik beloof UE, of myn naam zal geen Frans de Vicq weesen. Ik wil je wel een briefie van mijn hand geeven; weest maar te vreeden en geeft wat tijd.

Die anderen 4 a 5 scharluynen en schoften seyden daarop wederom: Jij kaerel, seg, wil je aanstonds onse maats hier doen koomen, ofte niet? Seg maar met korte woorden, of wy sullen maacken dat zy los komen dat het jou rouwen sal. Wij vraagen UE niet na die wisse wasjes praatjes; die dingen moeten af; maar wij seggen UE dat gij onse mackers soo aanstonts hier doet komen, ofte wy sullen weeten wat wy te doen hebben.

Den Officier seyde: Kom aan, ik sal se datelyck laaten haalen.

Sy zijde: Niet datelyck, maar zoo aanstonts op staande voet!

Soodat den Officier gedwongen werd deselve aanstonts te laaten haalen, die uyt den naam ende van weegen den Hooft Officier geéyscht wierden en overgelevert aan de dienders. Maar soodrae zij aan de deur quamen, liepen deese voorgem. met hunnen verloste mackers heen. Egter soo zalveerde den Hooft Officier met een zoet praatje het plunderen van zijn huys. Syn vrouw hadden ondertusschen al seer veel van haar beste goet over de schutting gegooyt en ook agter over ofte het daar op aanquam.