woordt niet. (Tegen vriend) Heb jij hem uitgenodigd?
Vriend - Ik niet.
-Hoe komt hij hier dan?
-Weet ik veel. Hij zit hier ieder jaar. Zeker uitgenodigd.
-Misschien is het wel een schrijver.
-Of een lezer.
-Misschien heeft ie wel lezen geleerd op school. Anderen komen toelopen, vormen een kring.
-Ido, heb jij hem uitgenodigd?
-Ik niet, ik kijk wel uit.
-Jij?
Heeft het klaargespeeld. Kolonel of wat ie dan is is ziedend nu. Staat op, omdat zitten nog vernederender is. - Hoe durft u? Zijn vrouw kijkt angstig en hooghartig omhoog.
-Wat zullen we met hem doen? Varken heeft niet geantwoord. Varken dient streng gestraft.
-Laten we hem degraderen.
-Ja, degraderen.
Hand strekt zich uit en rukt een paar onderscheidingstekenen van 's mans borst. Kolonel slaat de arm weg te laat. De machteloze blaf van iemand die niet gewend is beledigd te worden. Gelach. Verontwaardigd: - Zag je dat? Hij heeft me geslagen.
-Hoeven we niet te nemen.
Een tweede en derde arm steken naarvoren. Kolonel probeert ze af te weren. Zijn dame staat op en klauwt de aanvallers in het gezicht, maar ze wordt aan de kant geduwd. Dan onder groeiende hilariteit beginnen vier, vijf handen de onderscheidingstekenen van de militaire borst te rukken en te graaien en binnen enkele minuten is de torso volledig leeg. (Sommige aanvallers weten niet eens wat de aanleiding is geweest; dat het een versierde militair is is voldoende reden.) Daarna volgen de vergulde knopen, de tressen en epauletten.
Wat overblijft als de kunstenaars zich met hun trofeeën hebben teruggetrokken is een kale berooide pop met een uniformpak dat onder de kleine scheurtjes zit, een openhangend konfektiejasje
Auteursrechtelijk beschermd