Het aaahh & ooohh van de verbonaut. Achtergelaten gedichten

[p. 126]

Het adieu van de verbonaut

Vederlicht geluid,

ternauwernood opgevangen

door een van mijn vele oren.

Onbestemde ruimtemuziek.

Of alleen neutraal neuronale

die alleen maar doet dénken

aan verstilde wereldmuziek?

* *

Als in een reusachtig hoofd

vol turbulentie en vacuümfluctuaties.

En gissen. Mensen met xna,

die

alleen maar aan ándere mensen doen denken.

Denkbeelden die aan wensbeelden en tóónbeelden doen denken.

*

En oh, daar vertrekt hij dan, onze verbonaut,
niet met een zucht, maar met een uitlaatknal.

* *

Voor u allen een aai en een laatste armzwaai.